Dokuzuncu Hariciye Koğuşu

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu - Peyami Safa

Puan Tablosu

YazarOkur'lar (6.5)	Editör (9)
Kitapevi (10)	Sosyal Medya

Arka Kapak Bilgisi

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu Özet

Romanın kahramanı on beş yaşında hasta bir çocuk. Dizindeki bu hastalık yedi yıldır onunlayken göstermediği doktor kalmaz. Bacağının komple kesilmesi gerektiğini söyleyenler de vardır, üzerine basma baston kullan diyenler de. En son hava değişimi ve farklı ortam görmesine karar verilir. Çocuk, akrabaları olan paşanın evine gider. Orada kaldığı günlerde Paşa’ya her gece kitap okur. Paşa’nın çocuktan dört yaş büyük kızı Nüzhet ile de çok sık vakit geçirir öyle ki bu samimiyet artar ve aralarında gizli ve adı konmamış bir ilişki peyda olur. Ancak Nüzhet’i Doktor Ragıp adında bir adam ister. Nüzhet her şeye çok gülen ve umursamayan bir kızdır. Bu yüzden evlilik meselesini de çocuğa hep umursamaz bir tavırla açıklar. Doktor Ragıp bir gün Paşa’ların evine yemeğe gelir. O gece çocuğa hastalığıyla ilgili sorular sorar ve üzüldüğünü belli eden hallere bürünür. Paşa o geceden sonra çocuğa Doktor Ragıp nasıl biri, bir kadını mutlu edebilir mi diye sorar. Çocuk Ragıp’ı kötüler ve Nüzhet’i mutlu edemeyeceğini söyler. Yengesi bu duruma sinirlenir ve ikisinin yakınlaşmasını engellemek için Nüzhet’i karşısına alıp çocuk hakkında kırıcı sözler söyler. Çocuğun hastalığının bulaşıcı olabileceğini bunun mikrop olduğunu ve yakınlaşmamasını anlatır. Bütün eşyaları kaşık çatalı bile ayrı ayrı kullandıklarından bahseder. Tüm bunları çocuk duyar ve o evden ayrılmaya karar verir. Paşa ertesi gün gitmesine izin verir ancak ertesi gün de çocuğun annesi çıkıp gelir. Birkaç günde öyle geçer. Kendi evlerine geçtiklerinde bacağındaki ağrı artar. Apar topar hastaneye götürülen çocuk, operatörün kesin kararıyla dokuzuncu hariciye koğuşuna yatırılır. Çünkü bir türlü ameliyata ikna olmuyordur. Operatör de ona hastaneye yatarsa iyi bir tedaviyle kurtulabileceğini söyler. İlk gece çocuk korkudan bir atak geçirir. Sonraki geceler daha kolay geçer. Pansumanları küçük ameliyatları ve beğenmediği yemeklerle günler geçer. Annesi ve arkadaşı sık sık ziyaretine gelir. Paşa’nın felç geçirdiğini Nüzhet’in ise Doktor Ragıp ile nikahlandığını öğrenir. Tedavisi bittiğinde artık tamamen iyileşir. Bacağının kısalması dışında hiçbir sorun kalmaz ve hastaneden taburcu olur.

DEĞERLENDİRME

Kitap hakkında kiminle konuşsam ne kadar hüzünlü olduğundan bahsettiler. Peyami Safa, hasta bir insanın yaşayabileceği tüm duyguları, bunalım ve sorgulamaları başarıyla satırlara işlemiş. Kahramanımızın hastalıkla mücadele ederken aşkla da tanışıyor. Nüzhet ona hem ilaç hem de daha fazla yara oluyor. İyileşme umudunun yanında bir uzvunu kaybetme korkusuyla cebelleşiyor. Ve tüm bu yoğun duygular ne insanı sıkacak kadar ağır kelimelerle anlatılıyor ne de üstün körü değiniliyor. Öyle ki okurken insan kendini çocuğun yerine koyup acıyı kendi yaşıyor gibi hissedebiliyor. Hastalık konulu kitapların birçoğunun acıma duygularını esas aldığını düşünüyordum. Ancak Safa’nın kitabındaki gizli ayna okumayı bitirdiğimde görünür oldu. Onun da dediği gibi “İnsan hastalanır ve ölür” mesele bu kadar basit. Dil ve üslup açısından bakacak olursak yazıldığı dönemin dil ağırlığı elbette var. Benim okuduğum yayında tamamı günümüz Türkçe’sine çevrilmek yerine birçok kelimeye dipnot vererek açıklaması yazılmıştı. Ayrıca samimi üslupta yazılmış kahraman bakış açısıydı. Ahmet Hamdi Tanpınar’ın bu eser ile ilgili olan sözleriyle değerlendirmemi özetleyeyim istiyorum. “Acının ve ıstırabın yegane kitabı”.

Editör: Leyla Nur Sarı

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu Konusu

Türk edebiyatının usta kalemlerinden biri olan Peyami Safa’nın en fazla beğenilen ve ilgi gören kitabı olan Dokuzuncu Hariciye Koğuşu okurlarına hüzünlü bir hikaye sunan bir otobiyografidir.

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu kitabı öncelikle yalnız ve hasta bir çocuğun ıstırabını, çocukça aşkını, mutlu olmak isteyen bir genç kızın temiz sevgisini anlatmaktadır. Bir gün hasta çocuk yine diz pansumanı olmak için hastaneye gitmişti. Dizindeki sargı bezini çıkardıklarında acıyla irkilip, durumunun ne kadar kötüye gittiğini görmüştü. Çocuk bahçeye çıktı, ağaçlara baktı ve ağaçların sıhhatini bile kıskandı. Sonra eve gitti, evde kimse yoktu. Her zamanki gibi alt katta kimse yoktu. Annesinin rahatsız olabileceğini düşündü.

Az sonra annesi elinde poşetlerle geldi. Çocuğa doktorun diziyle ilgili ne söylediğini sordu. Çocuk annesini üzmemek için doktorun söylediklerinin aksine bir daha muayene olması gerektiğini, ameliyatın ise belli olmadığını söyledi. Yemek yemeye gittiklerinde ikisi de konuşmuyordu. Çocuk sessizliğini bozarak ertesi gün Erenköy'e gideceğini söyledi. Mithat Bey'e dizini göstereceğini olmasa başka operatörlere de göstereceğini söyledi.

Ertesi gün çocuk uzaktan akrabası olan Paşanın evinde kalmaya gitti. Paşa uzaktan akrabası olan bu çocuğu çok seviyordu. Geceleri çocuk, Paşa'ya kitap okuyordu. Paşa'nın bir de kızı vardı adı Nüzhet'ti. Çocuk bu kıza karşı bir şeyler hissediyordu. Paşa çocuğa diziyle ilgili sorular soruyordu. Nüzhet'te ona gelip kendine kitaplar getirmesini söyledi. Paşa ise çocuğa Doktor Ragıp adlı kişiye de görünmesi gerektiğini söyledi. Nüzhet çocuğun yanına gelerek dışarı çağırdı. Bu durum Paşa'nın hoşuna gitmeyeceği için çocuk buna aldırış etmedi. Nüzhet babasının uykuya daldığını ve artık konuşmaları gerektiğini söyledi.

Dışarı çıktıklarında Nüzhet, çocuğa Doktor Ragıp'ın kendisini istediğini söyledi. Bu meselenin artık çok büyüdüğünü herkesin bunu konuştuğunu anlattı. Bunların karşısında çocuk ağzını açmayarak ciddi bir tavır takındı. Nüzhet ona ''ne ciddi bir adamsın '' diye takılarak cevap verdi. Çocuk bu konuda konuşmayı istemiyorum diye karşılık verdi. Nüzhet ise doktorla evlenmek istemediğini söyledi. Çocuk bunu duyunca Nüzhet'in ona aşk teminatı verdiğini anladı. Aslında Nüzhet 19 kendisi ise 15 yaşındaydı. Çocuk Nüzhet'e hastalığını pek anlatmıyordu. Gece yatağa girdiğinde hem hastalığını hem de, Nüzhet’i düşünüyordu.

O gece Nüzhet çocuğun odasına girdi ve onun uyumadığını görünce ona ''neden uyumuyorsun'' diye sordu. Çocuk Doktor Ragıp meselesini düşünüyordum, moralim bozuk diye karşılık verince; kız üstüne bile alınmadan havadan sudan konuşmaya başladı. Nüzhet ona git uyu derken avucuyla çocuğun başına dokundu , o an çocuk Nüzhet'i kendine çekip öptü. Nüzhet'te bunun üzerine odayı aniden terketti.

Ertesi gün çocuk yine hastaneye gitti. Doktor ona hastaneyi gezdirirken taze kadavraları gördü ve Hamlet oyunundaki Yorik'i hatırladı. O gün operatör onu muayene etmedi fakat; çocuğun bastonla yürümesi gerektiğini dedi. Eve geldiğinde Nüzhet, Paşa ve karısı hararetli şekilde tartışıyorlardı. Çocuğu görünce, bir şey yokmuş gibi davrandılar. Fakat evin hizmetçisi Nurefşan, Doktor Ragıp konusunda konuştuklarını söyledi. Çocuk bunu Nüzhet'e sorduğunda Nüzhet bunu yalanladı.

Çocuk gün geçtikçe üzülüyordu. Gittiği doktorlar ise bacağını kesilmesini uygun görüyorlardı. Paşa'ya gidip artık köşkten ayrılmak istediğini bahane olarak ise kendi mahallelerindeki pansumancıların daha iyi olduğunu söyledi. Paşa bu teklifi isteksizce kabul etti. Birkaç gün sonra çocuğun annesi köşkte kalmaya gelince çocuk, gidişini erteledi. Akşam yemeğe Ragıp ve annesi geldi. Gerçekten Nüzhet'le Ragıp meselesi ciddiye biniyordu. Ragıp, uzun sarı saçlı ve Slav burnuna sahip bir adamdı. Çocuk bu adamı görmeye dayanamıyordu.

Son gittiği doktor ise 3-5 kez ameliyatla bacağının kurtulacağını söyledi. Bunun için bir kaç ay hastanede kalması gerekti, hasta çocuk dokuzuncu hariciye koğuşunda kalıyordu. Artık çocuğun psikolojisi bozulmuştu, bayılıyor ve Nüzhet'in adını sayıklıyordu. Nüzhet kim? diye sorulunca, bilmiyorum diyordu. Gerçekten hatırlayamıyordu, sinirleri oldukça gerilmişti.

Sonunda ameliyata girdi, bacağı kurtuldu. Ne yazık ki bacağı eskisi gibi değildi. Artık ayağının üstüne basamıyor, pek hareket edemiyordu. Hastaneden çıkışta Nüzhet'in evliliğini duydu. Çok üzüldü, ama artık hayallere dayalı değil, gerçek bir hayat yaşamak isteyerek dışarı çıktı.

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu Soruları ve Cevapları

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu Yorumları