İki Şehrin Hikayesi

İki Şehrin Hikayesi - Charles Dickens

Puan Tablosu

YazarOkur'lar (6.2)	Editör
Kitapevi (10)	Sosyal Medya

Arka Kapak Bilgisi

İki Şehrin Hikayesi Özet

İKİ ŞEHRİN HİKÂYESİ: “ÖZGÜRLÜK, EŞİTLİK, KARDEŞLİK VEYA ÖLÜM”

“Zamanların en iyisiydi.. En kötüsü de. Akıl çağıydı, budalalık çağı da. İnanç çağıydı aynı zamanda, ama inkâr çağıydı da. Bir taraftan aydınlık, bir taraftan da karanlık bir mevsim yaşanıyordu. Umudun baharıydı, yeisin kışı… Her şeyimiz vardı, ama hiçbir şeyimiz yoktu. Hepimiz doğrudan cennete gidiyorduk ama cehenneme de gidiyorduk. Kısaca o çağ bu devre öyle benziyordu ki, sesi en çok çıkan otoriteler iyisiyle kötüsüyle ikisinin mukayesesinin, sadece üstünlük bağlamında yapılmasında ısrar ediyorlardı…”

İşte bu sözlerle başlıyordu Charles Dickens’ın romanı. Kitabı ilk okumaya başladığınızda bu sözlerden etkileniyorsunuz. Sizi etkisi altında bırakıyor. Dilini bilmediğiniz bir şarkıda kendinize yakın duygular hissetmeniz gibi. Ama kitabı bitirip sonundaki karton kapağı kapatıp, gözleriniz hüzünle bir boşluğa daldığında görüyorsunuz ki... Bu sözler, bu kitabın özeti. Bu sözler, bir zamanın acılarının özeti: İhtilâl Fransa’nın öncesi ve kendisi.

‘İki Şehrin Hikayesi’ni 1859 yılında Dickens; “All The Year Round” isimli edebiyat dergisinde yayınlamak üzere yazmıştır. Toplam otuz bir haftada yayınlanmıştır. Sonradan kitap haline getirilen bu değerli eser bugüne kadar iki yüz milyondan fazla satmıştır.

Charles Dickens tüm eserlerinde olduğu gibi bu eserinde de toplumun sorunlarını ele almıştır. Fransız İhtilâli öncesinde küçük insanların gözünden büyük olaylar anlatılır: Halk açlık ve sefalet içindedir. Aristokratlar ve halk arasındaki çizgi, yine aristokratlar tarafından halka uygulanan vergiler, ezici güç gösterileri, işkenceler, adaletten yoksun idam kararları, sudan sebeplerle yargılamalarla günden güne daha çok derinleşmektedir. Öyle ki artık halk bile yargılamaların sebeplerinden vazgeçmiş, birer leş kargası gibi mahkemelere tüneyerek sonuçlanacak mahkemeden çıkan kan kokusundan zevk alacak noktaya gelmiştir. Ve nihayetinde toplum, süregiden yoksulluktan ve yokluktan bıkmıştır…

Roman yedi sekiz kişinin yaşamından kesitler anlatarak Fransız İhtilâli öncesini ve Fransız İhtilâli yaşanırken ki yılların tarih kitaplarında geçmeyen ayrıntılarına ışık tutar. Ve dönüp bakıyoruz ki bu yedi sekiz kişi, o dönemki toplumu oluşturan sınıfların birer örneği gibidirler.

Bay Marki; toplumu ezilmesi gereken küçük farelere benzeten, acımasız, insani duyguları basitlik olarak gören, vicdansız, onu taşıyan at arabasının altında kalan çocuğu bile at arabasına zarar veren bir engel olarak gören ve bunu haykırarak söylemekten utanmayan kan içici bir aristokrattır. Devrimin bir işareti olarak öldürülmüştür.

Charles Darney; Bay Marki’nin yeğeni olup asla ona benzememektedir. Etik değerleri vardır, insana değer verir. Bir aristokrat olarak halkın belini bükerek yaşamaktansa Londra’ya gidip insanlara yardım ederek, kendi emeğiyle ve onuruyla yaşamayı tercih etmiştir. Fakat ihtilâlle birlikte öfke ve intikamla kör olan halk tarafından Marki ailesinden geldiği gerekçesiyle idama mahkûm edilmiştir.

Dr. Alexandre Manette ve kızı Lucia Manette: Önceleri çok saygıdeğer ve çok başarılı bir doktor olan Bay Manette bir aristokratın yolunu kapatmasın diye duruşma olmadan on sekiz yıl hapse mahkûm edilmiştir. Hapishanede geçirdiği yıllar onu psikolojik olarak çok zedelemiştir. Bayan M. İse çok küçükken böyle bir sebeple yitirdiği babasının öldüğünü bilmektedir. Bayan Manette romanda güzelliği, iyi kalpliliği ve babasına duyduğu büyük sevgi ve hoşgörüyle ön plana çıkmaktadır. Varlıklı bir yaşam sürmüştür. Fransa’da dostlarında saklanan (Defarge’lar) babasını almak üzere çıktığı yolculuktan dönerken Bay Darney’le tanışmıştır ve ihtilâl öncesinde evlenmişlerdir.

Jarvis Lorry; bir İngiliz bankasında çalışan iş adamıdır. Manette’ların dostu olan Bay Lorry sahip olduğu etik değerler, nazik davranışlar, ihtiyatlı konuşmalarıyla örnek bir insan ve sadık bir arkadaştır.

Bay ve Bayan Defarge; Aristokratların zulmüyle ailesinden bir tek kendisi kalan Bayan Defarge, tüm acılarını intikam ve öfkeyle bastırmıştır. Elinde ördüğü örgüye döneminin tüm aristokratlarını intikamını alacağı günün hırsıyla ilmek ilmek işlemiştir. Defarge’lar ihtilâlin öncülerindendir. Yaşadıkları onları son derece katı yürekli yapmıştır. “Barış, özgürlük ve eşitlik” çığlıklarıyla gelen ihtilâlin içinde taşıdığı arızaların temsilidirler. “Ezilen, ezer.”, cümlesinin adeta özeti gibidirler.

Bayan Pross; Lucia’nın hizmetçisidir. Romanda Bayan Pross aracılığıyla dönemin hizmetçilerinin, hizmet ettikleri kişilere duydukları sadakat ve bağlılık çok iyi anlatılmıştır.

Sydney Carton; bana göre romanın en değerli kişisidir. Ailesinin acımasızlığından bıkan Bay Darnay; İngiltere’ye giderken, amcası Marki tarafından görevlendirilen bir ajan tarafından İngiltere mahkemelerinde bir vatan haini olarak yargılanmasını sağlamıştır. Avukat Sydney Carton tarafından çok zekice bir savunmayla ajanın delilleri çürütülmüştür. Bu olaydan sonra Manette’lar ve Bay Darney arasında bir arkadaşlık kurulmuş, Bay Carton Lucia’ya aşık olmuştur. Bay Darnay’in Lucia ile evleneceğini öğrendikten sonra ise oldukça asil bir şekilde geri çekilmiş, Lucia’nın arkadaşı olarak kalmıştır. Kimseye bir zararı dokunmayan, yaşamaktan sıkılmış, amaçsız, hayatı daha katlanır kılabilmek için devamlı içki içen, kendini değersiz hisseden, değer görmek için de pek bir çabası olmayan, her gün kendisiyle hesaplaşarak kendine ıstırap çektiren, geçmişini düşünüp bugünkü haline bakarak kendini acımasızca eleştiren bir avukattır. Kitabın sonlarına doğru, ihtilâl mahkemesinin aldığı kararla idama mahkûm edilen Bay Darney’i kurtarmak için, Lucia’ya olan derin sevgisinden dolayı yaptığı plânla damgasını vurmuştur. Böylece yaşadığından ona verilenden çok daha büyük bir değer göreceğini düşünerek, Bay Darney’in yerine hayatını feda etmiştir.

Charles Dickens’ın bu eserinde de dediği gibi, “…Böylesine nefret ve kana susamışlık o ayak seslerinin kaçınılmaz sonucuydu.”

Tarihi tarih kitaplarından okumaktan sıkılanlar için, bir dönemi anlamaya bir dönemin acılarından ve bir dönemi acıtan şeylerden başlamak için, bir dönemi içten içe yaşayarak anlamak için oldukça değerli bir başyapıt “İki Şehrin Hikayesi”.


“Giyotinin açlığını durdurmak mümkün değildi. Özgürlük, eşitlik, kardeşlik veya ölüm: bu dördünün içinde ölüm, en bildik olan ve en kolay elde edileniydi.”

İki Şehrin Hikayesi Soruları ve Cevapları

İki Şehrin Hikayesi Yorumları