Delice

Delice - Hande Altaylı

Puan Tablosu

YazarOkur'lar (7)	Editör
Kitapevi (8)	Sosyal Medya

Arka Kapak Bilgisi

Delice Özet

KALPTEKİ NEFRET KALPTEKİ ACIDAN HAFİF MİDİR?

“Farklılıklara tahammülümüz kalmadı ve insanlar çok acımasız. Böyle olunca toplum daha da acımasız oluyor. Bence bu yüzden çok fazla sanat üretmiyoruz. Kendi gözlerimize, kendi içimize pek bakmıyoruz, gözlerimiz hep başkalarının hayatlarında... Hikâyemi gene bu karakterlerle ama çok daha tatlı anlatabilirdim ama ben öteki yolu seçtim. Karakterlerimin içlerini açıp kalplerindeki kötülüğü görünür kılmayı istedim. Aslında, senden benden farksızlar.”

29 Mart 2015’de Habertürk’de yayınlanan makalesinde böyle diyor Delice eserinin yazarı Hande Altaylı.

Yazarımız doğru tanımlamış; kitabı okurken hakkımızda bizden çok söz sahibi olmaya çalışan, kendi hayatları karanlıklarla dolu olsa da bütün ömrünü bizim hayatımızda gördüğü küçük karanlık noktaları çekiştirmekle harcayan, kendimiz olmak istediğimiz tüm alanlara saldıran ve bizi kendimizle baş başa bırakmaya asla tahammülü olmayan toplumumuzdan bir numuneyi inceliyoruz sanki.

Roman Kuzey Ege’de Görece Kasabasına bağlı Çalakağzı köyünde; yaşamı, insanın insana bakış açısını Meryem isimli başkarakterin hayatında ve etrafında gelişen olaylar aracılığıyla anlatmaya çalışıyor. Bence bunu başarıyor da. Her ne kadar yazar “sevmek üzerine yazılmış bir kitaptır”, dese de bu kitap aynı zamanda toplumumuzdaki kadının sevmek için verdiği bir savaştır.

Çok sade ve anlaşılır bir dille yazılmış olan eseri okurken, olayları ve olayların geçtiği yerleri zihinde canlandırmakta hiç zorluk çekmiyorsunuz. Bu hem anlatımın çok basit olmasından hem de anlatılanın “bize yakın” bir hikâye olmasından kaynaklanıyor. Yine de bana kalırsa bazı yerlerde verilen örneklerin çok uzun olması, bir birine benzeyen öğelerin tekrarı okurken zihni biraz rahatsız ediyor.

Ben kitabı okumaya başlar başlamaz Meryem karakterine karşı sempati duyanlardanım. Kitaba başlar başlamaz hissettim ki bu köy, bu toplum, bu çoğunluğun bakış açısı belli ki Meryem’e kan kusturacak. Evet dedim kendi kendime, demek ki ben bu romanda Meryem’in safını tutacağım. Öyle de oldu. Küçük dünyalara sahip olan insanların büyük nefretleri olurdu. Meryem’i doğuran Ebe Kadriye kızın doğduğunda bir şeytana benzediğini söylemese, küçücük bir bebek için anasını paramparça etti diye dedikodular yapmasa, o köydekilerden biri toplumundan farklı durmayı başarmış olsa, Meryem’in doğduğu akşam çıkan fırtına doğumun uğursuzluğuna bağlanmasa... Meryem için yaşam daha güzel bir yer olabilirdi. Ama öyle olmadı. Toplum dediğimiz şey çok acımasızdı. Farklı olan en küçük şeye bile tahammülü yoktu, onun boğazlanması gerekirdi.

Kitabı okurken yer yer, hatta çoğu zaman içinizde bir huzursuzluk ve öfke hissediyorsunuz. Evet, sürükleyici bir roman, ama sizi sayfa sayfa sürükleyen şey bu huzursuzluktan kurtulma ihtiyacı oluyor sanki. Kurtulacağınızı zannederken de okudukça da olayların içine düşüyorsunuz, huzursuzluk hissi roman boyunca ve hatta romanı bitirdikten sonraki birkaç gün de sizinle birlikte kalıyor, gitmiyor.

Gayet aklı başında olan ve yaşadığı köyün tutumundan dolayı hırçınlaşıp asileşen Meryem’in köyün delisi Kazım’a layık görülmesi, buna kimsenin ses çıkarmayışı hatta insanların hoşuna gidişi insanın içini burkuyor. Bir annenin kendi kızına karşı insafsızlığı, deli Kazım’ın varlıklı ailesinin kendisine katacağı itibar için kızını kurban etmesi, böyle tutarsız gelişen her şeye müsaade etmesi okuyanı çileden çıkarıyor.

Bir yandan çileden çıkarken bir yandan da Kâzım’ın Meryem’e hissettiği derin duygulara tanıklık etmek sizi ikilemde bırakıyor. Sevgi ve nefret arasında gidip geliyor duygularınız. Meryem’i bir kadın olarak düşününce de… Onun zaten işe yaramaz, sözünü tutmaz da olsa bir sevdiğinin olması (Aliço), evlendirilirken ona hiçbir şeyin sorulmayışı, düğün gecesi yaşadığı aşağılayıcı duruma kimsenin bir söz söylememiş olması yaşadığımız toplumun ne kadar basit olduğunu ve çıkarları söz konusu olduğunda iki kere ikinin dört etmediği söyleyecek kadar alçalabileceği Kazım’ın Meryem’e olan sevgisine sempati duymanızı engelliyor.

Romanda herkesin hayatında bir karanlık kuşak var. Bakkal Ekrem’in eşi Nurdan’ın köy yerinde her zaman şık giyinmesi, Kâzım’ın abisi Salih’in eşine her zaman soğuk duruşu, Osman Efendi ve eşinin Kâzım’a olması gerekenden daha fazla iyi niyet göstermesi, Bakkal Ekrem ve Salih’in çok vakit geçirmesi, Aliço’nun Meryem’e davranışları… Aslında bütün bunlar kitap boyunca sizi kuşkulandırıyor ama adına bir şey koyamıyorsunuz. “Kesin bir şey çıkacak” diye bekliyorsunuz ki nitekim de öyle oluyor. Yazar bunca olayı iyi örgülemiş, kuşkularınızın sayfa sayfa sonlanması keyif veriyor çünkü.

Bence bu eserde eleştirilmesi gereken birçok nokta var. Olayların basit olması, duygulara az yer verilişi, fazla örnekleme gibi. Eser yaşanılan döneme tanıklık etmede yetersiz olurken, toplumun hassas olduğu konulara vurgu yaparak okurun kör nefretini beslemesi, gücünü buradan alması bu romanın ve yazarının zayıflığını da temsil ediyor aynı zamanda. “Delice”nin dizi olması için hazırlıkların başlanması da bunun bir kanıtıdır. Kitapta geçen “Kalpteki nefret, kalpteki acıdan hafiftir. En azından yaşatır adamı.”, cümlesi durumun bir özeti gibidir. Evet, kitap nefretlerimizi büyütüyor ama kalbimizdeki acıları sorgulayacak yolları bize açmıyor. Bu durumda yazar, yazarlık vazifesini yerine getirmeden bir roman bitmiş ve o roman da çok satmış oluyor. Bu durumda çok satması demek çok iyi olması anlamına da gelmiyor.

Bana kalırsa kitabı okurken duyguya kendimizi kaptırmak ve öfke biriktirmek yerine, farklılıklara bakış açımızı gözden geçirmeliyiz. Eser boyunca ve eserin son sayfasının son cümlesinde Deli Kâzım’ın yaptığı gibi “Neden?” diye sormalıyız kendimize. Ama bizler deli değiliz, bunu bir bilinçle yapmalıyız ve toplumumuzdaki çıkmaz sokakları kendimizden başlayarak sorgulamalıyız.

İyi okumalar dilerim.

Delice Konusu

Yazdığı romanlar ile büyük beğeni toplayan ve Kahperengi romanı ile dizi dünyasına da el atan ünlü yazar Hande Altaylı Delice romanı ile yine çok ses getirecek bir aşk hikayesini okurlarına sunuyor.

İnsanın hata olduğunu bilmesine rağmen yapmaya devam ettiği hatalar üzerine kurgulanan romanda Meryem ile Aliço’nun hikayesi anlatılıyor.

Delice Soruları ve Cevapları

Delice Yorumları