Açlık

Açlık - Knut Hamsun

Puan Tablosu

YazarOkur'lar (6)	Editör (9)
Kitapevi (10)	Sosyal Medya

Arka Kapak Bilgisi

Açlık Özet

Knut Hamsun... 1859 yılı doğumlu Norveçli yazar. Hayatı tam bir mücadele ile geçmiş, açlıkla, sefaletle boğuşmuş ama hiçbir zaman kaleminin, kelimelerinin gücünden ümidini kesmemiş ve edebiyat tarihine altın harflerle adını yazdırmayı başarmıştır.

Çobanlık yaparak geçirdiği çocukluğunu, annesinin ve babasının oldukça çekindiği rahip dayısının yanında sekiz yaşında eğitime başladı. Dört beş yıl ancak dayanabildi bu çetin savaşa. Çünkü dayısı oldukça çetin ve acımasızdı. Yine başka bir dayısının sayesinde bir tüccarın yanında tezgahtarlığa başladı. Sonra 17 yaşına kadar çerçicilik işi yaptı. Bu sıralarda ona en büyük faydasını sağladığı şey okuma aşkıydı. Okudukça susayan bir okuma açlığı yaşıyordu. On yedi yaşına geldiğinde okuduğu kitaplardan oldukça fazla şeyler öğrendi. O sıralarda ‘Esrarengiz Adam’ ve ‘Bir Karşılaştırma’ adında iki kitap yazdı ve ailesi hayretler içinde kaldı. Yazmak iyiydi ama ailesi artık bir zanaat öğrenmeli, bir baltaya sap olmasını istiyordu. Gazete ve dergilerde yazılar yazdı. Norveç’in ünlü yazarları ile tanıştı. Şimdi ki Oslo’da (Kristiana) çile dolu günleri oldu. Ki bu anılarından Açlık romanında bahsetti. Bu kadar acı çekmesine rağmen hiçbir zaman inancını kaybetmedi. Açlık romanını yazdığı zaman ilk kısımlarını yayınlaması için Politiken Gazetesi yazı işleri müdürlerinden Edvard Brandes'e götürdü. Brandes bu karşılamayı daha sonra şöyle anlatıyordu: "Ondan daha düşkün bir başka insan pek az görmüşümdür. Düşkünlüğü elbisesinin yırtık pırtık olduğundan değildi. Ya o yüzü!. Çok uzundu müsveddeler. Kendisine geri veriyordum ki, birdenbire kelebek gözlüğü gerisinde gözlerindeki ifadeyi gördüm." (Behçet Necatigil/Göçebe/ önsöz) 10 romanı ve bir hikaye kitabı olan ve 1920 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü alan Knut Hamsun,1952 yılında hayata gözlerini yumdu.

Açlık romanı, yazar olmak amacıyla Kristina’ya gelmiş, bir taraftan açlık ve sefaletle boğuşurken diğer taraftan hayallerini gerçekleştirmeye çalışan genç bir insanı anlatır. Çoklukla yazarın kendi başından geçen olaylardır, bir nevi otobiyografi de diyebiliriz. Başkarakterimiz Andreas Tangen, tek ideali yazar olmak olan, oldukça gururlu ve alçakgönüllü ama bir o kadar da aç ve sefil biridir. Romanın başında kiralık bir odada yaşamaktadır. Arada bir gazetelere yazı yazarak (kabul edilirse eğer) geçinir. Fakat çoğunlukla açtır, yeri gelir günlerce ağzından lokma girmez. Haftalardır kirasını ödemediği için madam onu evinden kovar ve tekrar gelmesini yasaklar. Artık parklarda kalmakta, yazılarını sokak lambalarının ışıkları ile yazmaktadır. Yapacak bir şey bulamadığında kıyafetlerini satmakta ve böylece bir kaç gün de olsa karnını doyurmaktadır. Öyle zamanlar olur ki açlıktan midesi guruldamakta, halsizlikten bir adım dahi atamayacak hale gelir. Bu aralarda sokakta birçok insan tanır. Bazıları Tangen’e acır ve ona yiyecek birşeyler vermeye de kalkar. Ama hiç bir koşulda Andreas bunları kabul etmez. Oldukça gururludur. Örneğin sokakta kaldığı bir gün bir polis karakolunda kendini ev anahtarını unutmuş bir gazeteci olarak tanıtır. Sabah evsizlere verilen yemek karnesinden gururundan almaz ve yine aç sefil yollara düşer. Çünkü onu ayakta tutan bir tutkusu vardır: yazar olmak. O sıralarda bir gazete yazısı yazar ve 10 kron alır ve bu onu çok mutlu eder. Bu parada da bittikten sonra yine açlık dolu günler başlar. O sıralarda ahırdan bozma bir teneke imalathanesi bulur ve orada yaşamaya başlar. Devamlı taktığı kelebek bir gözlüğü vardır. Onu satmaya kalkar ama rehineci almaz. Satacak bir şey bulamayınca ceketinin dört düğmesini satmak ister ama adam bunu da kabul etmez. O sıralarda yazı yazmak için mum almaya gittiği bakkalda adam başkasının verdiği parayı, Andreas’ın verdiğini sanır ve paranın üstünü verir. Andreas o kadar açtır ki gururunu hiçe sayar ve parayı alır. Hemen kendine biftek ısmarlar ama midesi alışkın olmadığı için kusar. Yine aç kalarak yollara düşmüştür. Bir yerde köpekleri için kemik istediğini söyler. Kuytu bir yer bulup bu kemikleri kemirmeye başlar. Artık dayanmaya mecali kalmaz. En sonunda rıhtımda İngiltere’ye giden bir gemiye tayfa olarak yazılır. Artık hayallerini İngiltere’de gerçekleştirecektir.

Yazarın hayatından da anladığımız gibi insan hiçbir zaman yılmamalı ve her zaman hayallerinin peşinden gitmelidir. Unutulmamalıdır ki hayaller ve umutlar bizim yaşam kaynağımızdır.

Açlık Kitap Özeti

Karakterimiz, fakir bir yazar adayıdır. Yazılar yazıp bu yazıları gazeteye vererek biraz para kazanıp hayatını devam ettirebilme derdindedir. Ancak bu durum onu çok zorlar. Çünkü yazılarının ancak çok az bir kısmı kabul edilmekte ve cüzi bir miktar ücret ödenmektedir. Kaldığı odanın kirasını uzun bir zamandır yatıramamış, yaklaşık 2 gündür ağzına lokma koymadan dolanmaktadır. Daha beter günleri olduğunu söyleyerek içini ferahlatır. O gece kendisine gelen ilham sonucunda güzel kendisinin de çok beğendiği bir yazı ortaya koyar. Bu yazıya o kadar çok güvenmektedir ki evden bile daha iyisine geçmek için ayrılır. Şu an karnı aç olsa bile oradan gelecek para sonucu doyacaktır. Yazısını gazeteye verdikten sonra gidip ceketini satar. Bunun parasının bir kısmını bir dilenciye verir. Kalan kısmı ile de karnını doyurur. Akşam olduğunda hala kalacak bir yeri ya da cebinde kuruş parası olmadığı için sokakta yatar. Sabah uyandığında hala açtır. Açlığını bastırsın diye çesmeden biraz su içer ancak nafile. Biraz talaş toplayarak ceplerine koyar. Açlıktan her midesi bulandığında talaş yiyecektir.

Yanında sürekli dolandırdığı bir de battaniyesi vardır. Bu battaniyeyi bir arkadaşından ödünç almıştır. Bunu satmayı düşünür. Satarak kendine yemek almayı ister ancak gururu buna izin vermez. Aç karnına sokaklarda dolanmakta yeniden yazı yazmaya, fikir üretmeye çalışmaktadır. Artık soğuğa dayanamayıp eski evine geri döner, ev sahibi kadına görünmeden yukarı çıkabilirse iş tamamdır. Yukarı çıktığında bir zarf bulur odasında. Yazısı kabul edilmiş, yazının ücreti gönderilmiştir. Bu para kendisini az da olsa idare edecektir. Kendisine yeniden bir ahır tarzı bir yer bulur. Buraya başını soksa yeter mantığı ile bakmaktadır. O gazetede yazıları değer görmediği için başka bir gazeteye yazılarını göndermeye başlamıştır. Bu gazetenin sahibi çok vicdan sahibi biridir. Ancak ne yazık ki yazarımız fikir üretemez durumdadır. Çünkü açlık onun düşünme yetilerini, gururunu ele geçirmiş bir vaziyettedir.

Sokakta yine aç bir şekilde aylak aylak gezerken bir kıza vurulur. Bu kıza sarkıntılık ederek evine kadar takip eder. Ancak ondan sonra peşini bırakır. Bu olaydan Daha sonraları fark eder ki evinin o taraflarda hep o kadını görmektedir. Bir gün o kadının yanına gider. Birlikte yürürler. İlk buluşma harika geçmiştir. Bir diğeri için sözleşirler. Diğer buluşma kızın evinde gerçekleşir. Ancak kız adamın fakir olduğunu anlayınca korkarak geri çekilir. Adam bunu fırsat bilerek yoksulluğunu, hissettiği acıyı, duyguları kadının yüzüne bağırır. Ve evden çeker gider. Birkaç gün sonra ise başka bir adamla kol kola sokakta gezinirken görür.

Bir gün yine aç karnına sokaklarda dolanırken gazetenin sahibine rastlar. Gazetenin sahibi onun aç olduğunu anlayarak ona bir miktar para verir. Bu parayla bir eve yerleşir ancak bir müddet sonra oranın da parasını ödeyemediği için evden atılır. Artık Sabri kalmamıştır. Yazdığı piyesi yırtarak çöpe atar. Açlıktan ağlar, ağlar ancak elinden bir şey gelmemektedir. Bir zaman bir pastacıya sadaka niyetine para verdiğini hatırlayarak o pastacıya gider ve parasının karşılığı olan pastaları ister. Açlıktan ölecek haldedir ve başka çaresi kalmamıştır. Pastacı önceleri buna şaşırsa ve vermeyi reddetse de sonradan kabullenerek pastaları verir. Adam pastaların hepsini yer ancak son 1 tanesini Sokakta görmüş olduğu bir çocuğa vermek üzere saklar. O çocuğu aramasına rağmen bulamaz ve pastayı belki gelir alır diye bir apartmanın önüne indirir.

Artık bu duruma, sürekli ölme tehlikesi geçirmeye dayanamamaktadır. Sokakta dolanırken bir gemi görür. Eleman ihtiyacı olup olmadığını sorarak gemi de işe başlar. Ve İngiltere 'ye doğru yola çıkar.

Değerlendirme: Fikir işçiliğinin karın doyurmadığını, yazarların çektiği zorlukları, kim bilir belki de yazar adayının parasızlıktan bu işi bırakıyor, muhteşem eserler verebilecekken önü kesilerek başka işlere başlayıp kendisini köreltiyor. Kitapta betimlemeler o kadar iyi yapılmış ki o çektiği zorlukları, açlığı hissettiriyor okuyucuya. Kitaplıklarda olması gereken bir eser.

Yazan: Senanur KARAKUZULU

Açlık Soruları ve Cevapları

Açlık Yorumları