İnci altı yaşındaydı: şimdiye kadar babasını görmemişti çünkü hapisteydi. En yakın arkadaşının adı ise Berin’di. Berin’in babası doktordu. Şişman, yeni ayakkabılı, parıl parıl bir adamdı. İnci hep kendi babasının da öyle olacağını beklemişti. Ancak babası hapisten çıktığı gün annesiyle babasının trenden inmesini beklerken yine öyle bir şey hayal ediyordu ki bir de babasını görmesin mi? Tüm hayalleri başına yıkıldı adeta. Babası eski ayakkabılı, zayıf, kaba, sönük bir adamdı. Üstelik kendisiyle de ilgilenmiyordu. O gelmeden önce İnci annesiyle birlikte uyur, annesi ona ninniler söyler, “İncim, incim” diye severdi. Şimdi İnci başka bir odaya tek başına atılmış, annesi ise durmadan o adamla ilgileniyordu. En yakın arkadaşı Berinle de konuşmasını yasaklamıştı. Çünkü Berinler zengindi. Babasına göre herkes kendi dengiyle arkadaş olmalıydı. Herkesi elinden alan bu adamı tekrar hapse attırmanın yolunu düşünüyordu İnci. Bir gece annesi ile babası konuşurken babasının askeri montu boyatıp kullanacağını duymuştu. Babası eğer yakalanırsa hapse atılırım demişti. İnci sabah uyanır uyanmaz babaanneme gideceğim diye evden çıktı ancak polise de ihbar edemedi.
İnci’nin Maceraları - 2
İnciler’in üst katında halası oturuyordu. Bir de kedileri vardı Sürmeli. Sürmeli yeni doğum yapmıştı, üstelik de tam tamına 4 tane doğurmuştu. Doğurmak, emzirmek ne kadar zahmetli bir iş olduğunu, doğum yapanın iyi beslenmesi gerektiğini İnci annesinde biliyordu. Annesi de doğum yapmıştı. ama bu Sürmeli’nin ne annesi ne de kocası vardı ki yemek versin. İnci ilk doğurduğunu gördükten hemen sonra annesinin yanına giderek heyecanla anlattı ancak annesi kendisini azarladı. Daha sonra babasının yanına geldi. Babası başta ilgilenir gibi olduysa da İnci’nin heyecanına eşlik etmekten bi hayli uzak bir şekilde İnci’yi başından attı. Daha sonra dayısının yanına gittiyse de yine azarlandı. Oysa İnci’nin istediği tek heyecanına ortak olacak biriydi. Kimseyi bulamayınca üst kattaki halasının evine yemek almak üzere çıktı. Tam bir parça peynir alacaktı ki halasına yakalandı. Kediye yemek vermediği gibi bir de üst kata çıkması yasaklanmıştı. Azarlanmıştı da. Hiç sevmiyordu halasını hem de hiç. Bir sabah uyandığında Halası Sürmeli’nin kendi yavrularını yediğini anlattığını duydu. Öyle bir bağırdı ki, herkes başına toplanmıştı. İnci babasının kucağında halasını nasıl sevmediğini anlatıyordu.
İnci’nin Maceraları - 3
İnci’nin babası onur meselesi yüzüne işten ayrılmıştı. Ancak uzun zaman olmasına rağmen hala bir iş bulamamıştı. Artık bebek olan kardeşi eskisinden çok daha fazla bağırıyor, annesi onu eskisi kadar önemsemiyor, babası eskiden İnci’nin saçını okşuyor olsa da artık bunlardan oldukça uzak yaşamına devam ediyordu. Bulundukları yerde iş bulma umutları kesilince çareyi başka bir memlekete gitmekte buldular. Gittilerse de ne fayda? Yine iş yoktu. Son çare bir avukatın yanına gitmişti ancak oradan da red yiyince yine memleket değiştirme kararı aldılar. İnci, kardeşinin açlıktan ağladığının, evde yemeğin parasızlıktan pişmediğinin, herkesin ne kadar çaresiz olduğunun farkındaydı. Ancak başka çare yoktu. Yine şehir değiştiriyorlardı.
İnci’nin Maceraları - 4
İnci mahalleden arkadaşları olan Ender ve Onur ile kapının önünde oynuyordu. O sırada oradan geçen küçük bir kız ve kardeşi onlara pis dedi. Bunu kendilerine yediremeyen İnci, Onur ve Ender hemen işe koyuldular. İnci komutan, diğer ikisi ise askerdi. O kız ve kardeşini düşman varsaymış görür görmez yok etmeyi kafaya koymuşlardı. Ancak İnci’nin annesi ikide bir de İnci’yi eve çağırıp duruyordu. Böylece dikkatleri dağılıyordu. Bir de ne görsünler mahalleden bir sülükçü geçiyor. Hemen ona taşlar atmaya başladılar. Ancak sülükçü gittikten sonra İnci’nin annesi yine çağırıyordu. Ona odaklanmışlardı ki kendilerine Pis diyen düşmanı gözde kaçırdılar.
Değerlendirme: Biz farkına varmasak da çocukların her şeyin bizden daha çok farkında. Yetişkinlerin çocuktur anlamaz dediği ne varsa çocuklar hepsini anlar. Anlar ancak susar. Çaresiz anne babalarını görmeyi o küçücük yüreklerine yediremezler. Minicik yüreklerine ne dertler ne sevgiler sığdırır da anlaşılmaz çocuklarda. Bu kitabı okurken çocukları daha iyi anlayabildim, farklı bir gözden baktım bu defa. 6 yaşında İnci oldum. Hissettirdi bana bunu. Yetişkinlerin de okuması gereken bir çocuk kitabı.