Muzaffer İzgü’nün yazdığı Yumurtadan Çıkan Öğretmen, Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu tarafından tavsiye edilen bir öykü kitabı. İlk kez 1981 yılında Remzi Kitabevi tarafından yayımlanan kitap, daha sonra Bilgi Yayınevi tarafından da basılır. 7 yaş ve üzeri okurlara hitap eden kitapta 7 farklı öykü bulunur. 94 sayfadan oluşan kitabın pek çok sayfasında Murat Sayın’ın çizdiği siyah beyaz resimler yer alır. Kitap, eğlenceli resimleri ve büyük yazı boyutuyla özellikle ilkokul öğrencilerinin keyifle ve kolaylıkla okuyabileceği nitelikte olsa da genel olarak ailelerinin maddi imkânsızlıklarının bedelini ödeyen çocukların hikâyelerini anlattığı için büyük bir kısmı yokluğun ne olduğunu bilmeyen bugünün çocuklarına hitap etmeyebilir.
Yumurtadan Çıkan Öğretmen
Pınar, bir cumartesi günü annesiyle pazara gider. Önce meyve ve sebzelerin satıldığı kısımda dolaşıp ıspanak, pırasa, enginar, patates, turp, elma, portakal ve yeşillik gibi yiyecekler satın alırlar. Aldıkları sebze ve meyvelerin bir kısmını Pınar pazar filesine koyar, bir kısmını ise annesi sepet ile taşır. Sebze meyve alışverişi bitince ise yumurta ve peynir almak için yağ, yoğurt, peynir ve yumurta gibi yiyeceklerin satıldığı katık pazarı denen kısma geçerler. Pınar, burada birçok koku alır ve çeşitli sesler duyar. Duyduğu seslerden biri ise Pınar’a çok tanıdık gelir. Okulda sürekli duyduğu bir sestir bu, Pınar’ın öğretmeninin sesidir. Pınar “Taze yumurtalar!” diye bağıran sesin sahibinin öğretmeni olabileceğini düşününce çok şaşırır ve üzülür. Yine de dönüp yumurta tezgahına bakar ve öğretmenini görerek yanılmadığını anlar. Biricik öğretmenini pazarda yumurta satarken gören Pınar, bir daha yumurta yiyemez ve yaşadığı bu olayı bir yazma ödevi olarak öğretmeniyle de paylaşır. Öğretmeni ise başta Pınar olmak üzere tüm öğrencilerine neden yumurta satmak zorunda olduğunu açıklar ve Pınar’a yumurtaların bir suçu olmadığını söyleyerek ona yeniden yumurta yemesini öğütler.
Beden Eğitimi Dersinde
Maddi sıkıntılar nedeniyle babasının okumasını istemediği adı bilinmeyen başkahraman, annesinin desteğiyle ortaokula gider. Beden eğitimi dersinde öğretmeninin istediği siyah şort ve beyaz atleti alamadıkları için öğretmeninden azar işitir ve arkadaşlarına karşı mahcup olur.
Sarı Zarf
Bir akşam Kadri’nin babası eve, elinde sarı bir zarfla moralsiz bir şekilde döner. Babasının moralini bozan bu zarf, annesini de epey üzer. Az sonra bu zarf yüzünden farklı bir ilçeye taşınmaları gerektiğini öğrenen Kadri ile kardeşlerinin de keyfi kaçar. Çocuklar yaşadıkları yerden ve arkadaşlarından ayrılacaklarına üzülürken anne ve babaları da kış günü maddi imkânsızlıklar içinde nasıl taşınacaklarını düşünürler. 15 gün sonra Kadri’nin babasının tek başına gitmeye karar vermesiyle tüm ailenin üzüntü nedeni ortaklaşır. Babalarının gidişiyle Kadri ile ikizi Sadri evin babası rolünü üstlenerek annelerine destek olurlar.
Bir Oynasam, Bir Oynasam
İkisi bebek üç kardeşin ablası olan Zeyno, annesiyle babası çalıştığı için haftanın yedi günü sabahtan akşama kadar kardeşlerine bakar. Kendisi de henüz çocuk olan Zeyno’nun aklı ise o kardeşlerine bakarken dışarıda oynayan arkadaşları Teslime ve Mahmure’de kalır. Bir gün dayanamayıp 3 kardeşini de alarak arkadaşlarının yanına gider ve onların oyununa katılır. Ancak bir süre sonra kardeşi Aliş’in kaybolduğunu fark eder. Arkadaşlarının da yardımıyla Aliş’i bulmaya çalışır ama nereye bakarsa baksın bulamaz. Binbir pişmanlıkla eve döndüğünde ise kardeşi Aliş’in eşikte uyuyakaldığını görür ve bir daha asla kardeşlerini dışarı çıkarmayacağına söz verir.
Temsil
Ailesinin ekonomik durumu kötü olan, dersleri de pek iyi sayılmayan başkahraman ile kendisiyle benzer durumdaki arkadaşı Güllü, Çocuk Yılı için yapılacak köy temsilinde rol almayı çok isterler. Ama öğretmenleri onları değil de hem dersleri hem de ailelerinin maddi durumu iyi olan çocukları seçer. Başkahraman ile Güllü, arkadaşlarının yaptığı temsili hiç gerçekçi bulmaz ve onları seçmediği için öğretmenlerine küserler.
Bir Karakaçanımız Vardı
Boş bir arsada duran, eski püskü, kara bir araba mahalle çocuklarının oyuncağı olur. Çocuklar, Karakaçan adını verdikleri bu arabayla türlü hayaller kurar, birbirinden güzel oyunlar oynarlar. Ancak bir gün boş arsaya apartman dikileceği için birkaç adam gelip çocukların Karakaçanını götürür. Biricik oyuncaklarından ayrılmak istemeyen çocuklar ise Karakaçan’ın ardından koşup gözyaşı dökmekten başka bir şey yapamazlar.
Kargayla Dostluk
Mutfak penceresinin önündeki masada çalışan Yazar, bir gün iki kargayla dost olur. Zamanla Yazar kargalara, kargalar da Yazara alışır. Yazar kargaları türlü yiyeceklerle besler, kargalar da Yazar için çeşitli şeyler bulup getirirler. Gün gelip de Yazar başka bir şehre taşınacağında ise en çok kargalarından ayrılacağı için üzülür ve yola çıkmadan önce kargalarıyla vedalaşır.