İlk kez 1985 yılında Özyürek Yayınları tarafından yayımlanan Ökkeş İşportacı, Muzaffer İzgü’nün yazdığı Ökkeş serisinin beşinci kitabı. Ökkeş’in işportacı yani çerçi olmasını konu alan kitapta köy yaşamına dair pek çok detay bulunuyor. Arkadaşlık, çalışkanlık ve yardımseverlik gibi konularda önemli mesajlar içeren kitap, 112 sayfadan oluşuyor. 9 yaş ve üzeri okurlara hitap eden kitabın bazı sayfaları Bora Özen’in çizdiği siyah beyaz resimlerle süsleniyor. Bu resimler sayesinde okurlar başta Ökkeş olmak üzere Çerçi Yusuf, Uzun Kâmil, Osman, Cemil, Mehmet ve Karabaş ile Tombul gibi hikâyede geçen pek çok karakteri zihninde canlandırma imkânı buluyor.
Ökkeş İşportacı Özeti
Ekin zamanı sona erip köyde işler bitince Ökkeş’in canı sıkılıyor. Babası da bu yüzden Ökkeş’i bir yardımcıya ihtiyaç duyan komşusu ve akrabası Çerçi Yusuf’un yanına veriyor. Böylece bir sabah Ökkeş; köy köy dolaşıp iğne, iplik, sakız, ayna gibi çeşit çeşit küçük ürünler satan Çerçi Yusuf’la yaklaşık bir ay sürecek bir yolculuğa çıkıyor. Diğer köyleri ve o köylerdeki farklı insanlarla yerleri görmek için can atan Ökkeş, Çerçi Yusuf’la yola çıkarken köpeği Karabaş’ı da yanına almayı ihmal etmiyor.
Ökkeş, çerçi olarak ilk satışını köylerindeki değirmenciye yapıyor. Daha sonra da köyden çıkıp bir sala binerek Mescitli Köyüne gidiyorlar. Ökkeş bu köydeki Uzun Kâmil adlı adamı çok merak ediyor. Ama köyün girişinde köydeki diğer köpekler yüzünden Karabaş’ı kaybedince değil Uzun Kâmil’i görmeye, yemek yemeye bile isteği kalmıyor. Köpeğini arayıp bulmak için birkaç kez çaba gösterse de her seferinde köyün köpekleri peşine takıldığı için Çerçi Yusuf’un yanında durmak zorunda kalıyor.
Çerçi Yusuf ise bir yandan Ökkeş’i avutmaya çalışıyor bir yandan da işine devam ediyor. Köyün girişinde, meydanda ve kahvehanede birkaç ürün sattıktan sonra geceyi geçirmek üzere Çerçi Yusuf’un askerlik arkadaşının evine gidiyorlar. Evin hanımı Ökkeşlere yağda yumurta ve yoğurt gibi yiyecekler ikram ediyor ama Ökkeş Karabaş’tan başka bir şey düşünemediği için doğru dürüst yemek yiyemiyor. Yemekten sonra evin çocukları Osman, Cemil ve Mehmet geliyor; Ökkeş’i de alıp Karabaş’ı aramaya çıkıyorlar.
Üç çocuk bir yandan Ökkeş’in köpeği Karabaş’ı aramak bir yandan da Ökkeş’e köyü gezdirmek istiyor. Böylece önce dut bahçelerini sonra da bir mağarayı araştırıyorlar. En sonunda da köyün sürüsünün yayıldığı otlağa gidiyor ve Karabaş’ı orada buluyorlar. Çoban Ali’nin Karabaş’ı onlardan önce bulduğunu ve ekmekle beslediğini öğreniyorlar. Ökkeş Çoban Ali’ye defalarca teşekkür ediyor ve akşam sürüyle köye döndüğünde de ona 5 tane yayla sakızı armağan ediyor.
Çocuklar Karabaş’ı bulduktan sonra sevinçle köye dönüyorlar. Diğer köpeklerden tekrar zarar görmesin diye onu Osmanların ahırına kapatıp kahvehaneye gidiyorlar. Ökkeş çok merak ettiği Uzun Kâmil’i kahvehanede görüyor ve bir insanın nasıl bu kadar uzun olabileceğine çok şaşırıyor. Daha sonra güle oynaya eve gidiyorlar ve akşam yemeği vakti geliyor. Ökkeş bu kez patlayıncaya dek yemek yiyor ve diğer çocukların da iştahını açıyor.
Yemekten sonra Ökkeş ile Osman ahıra gidip Karabaş’a bakıyorlar. Bu sırada Osman’ın babası da ahıra geliyor ve Ökkeş’e diğer köylerde de köpeklerle sorun yaşayabilecekleri için isterse Karabaş’ı burada bırakıp dönüşte alabileceğini söylüyor. Ökkeş bu fikri Çerçi Yusuf’a açıyor ve dönüşte o köyden tekrar geçmeyeceklerini öğreniyor. Bunun üzerine Çerçi Yusuf’u kızdırmaktan korksa da Karabaş’ı alıp köyüne dönmek istediğini anlatıyor.
Çerçi Yusuf Ökkeş’e kızmıyor ama yalnız başına köye gidemeyeceğini söylüyor. Neyse ki evinde kaldıkları askerlik arkadaşı ertesi gün o yöne gidecek oluyor ve Ökkeş’i de köyün yol ayrımına kadar bırakmayı kabul ediyor. O gece Ökkeş, evlerinde kaldığı ve beraber yatıp uyuduğu üç kardeşe lunapark ve İstanbul anılarını anlatıyor. Ökkeş’i çok seven üç kardeş de hiç usanmadan merak ve heyecanla onu dinliyor. Ertesi sabah ise Çerçi Yusuf köy köy gezmeye devam ederken Ökkeş, Osman’ın babasıyla köyüne doğru yola çıkıyor. Hikâye böylece sona eriyor.