Arjantin Cumhuriyeti Hükümeti, Güney Amerika’nın en ucunda yer alan Estados Adası’na bir deniz feneri inşa etmeye karar verir çünkü bu ada oldukça tehlikeli bir bölgede yer almaktadır. Antarktika kıtasına yakın olan bu bölgenin hava koşulları oldukça zorludur ve okyanusta sık sık fırtınalar meydana gelmektedir. Denizciler, bu fırtınalara yakalanmakta, gecenin karanlığında Estados Adası’nı fark edememekte, bu yüzden adanın kayalıklarına çarpmaktadır. Dönem, 19. asrın ortalarıdır. Fener, adanın Elgor Koyu’nda yaklaşık on beş aylık bir sürede inşa edilmiştir. Hiç kimsenin yaşamadığı bu adada, deniz fenerini yakmak ve korumakla görevli üç memur atanmıştır. Bunlar Vazquez, Felipe ve Moriz’dir. Üçü de eski denizci olan bu memurlar üç aylık bir süre için görevlendirilmiştir. Valezquez bu grubun başkanıdır. Görev süresi dolunca Santa-Fe adlı askeri gemi adaya yanaşacak, yeni görevlileri adaya bırakacak ve adadakileri üç aylık bir tatil için evlerine götürecektir. Nöbet döngüsü üç aylık periyotlarla dönüşümlü olarak ilerleyecektir. İlk periyot, Güney Yarımküre’nin yaz mevsimine denk gelen aralık, ocak ve şubat aylarındadır.
Adada ilk günler fener memurları için oldukça güzel geçmiştir. Memurlar adanın sakinliğine alışmışlardır, güvenle görevlerini yapmaktadırlar. Ne var ki onların bilmediği önemli bir sır bulunmaktadır. Bu adada yalnız değillerdir. Henüz deniz feneri yapılmaya karar verilmesinden önce ada, Kongre adlı bir haydudun başkanlık ettiği bir korsan grubuna ev sahipliği yapmaktadır. Bu korsan grubu Estados Adası’nın civarından geçen gemileri türlü hilelerle batırmakta ya da batmasına sebep olmakta, böylece gemiden arta kalan mallara el koymaktadır. Bu malları ise San Juan Burnu civarındaki bir mağarada saklamaktadırlar. Adada fener inşaatı başlayınca söz konusu haydutlar San Bartolome Burnu civarına gizlenmiş ve inşaat bitene dek orada barınmışlardır.
Aralık ayının başında, adada fener bekçileri dışında kimse kalmayınca Kongre ve çetesi faaliyete koyulur. O sıralarda bir gemi, gecenin karanlığında San Bartolome Burnu’nda karaya oturur. Mürettebat, geminin karaya oturmasından evvel telaşlanarak filikalara binmiş ancak filikaların fırtınalı gecede batması sonucunda hepsi ölmüştür. Böylece gemi, korsanlara kalmıştır. Korsanlar, bu gemiyi tamir edip San Bartolome Burnu’ndan Elgor Koyu’na geçerler. Amaçları, fener bekçilerini öldürüp mağaradaki hazineyi alıp bu adadan gitmektir. Korsanların planlarından habersiz fener bekçileri, karaya yanaşan gemiye yardımcı olmak için güverteye çıkarlar. Korsanlar Felipe ve Moriz’i oracıkta acımasızca öldürürler. O sırada Vazquez fener gözcüsüdür. Olanları fenerden görür. Arkadaşlarının öldürülmesi onu kısa süreli bir şoka uğratsa da o kendini toparlar. Biraz yiyecek ve iki silah alıp San Juan Burnu’na saklanır.
Korsanlar, geminin hâlâ tamir edilmesi gereken eksikliklerini fark ederler ve okyanusta bir felaketle karşılaşmamak için tüm eksikleri gidermek isterler. Bu arada mağaradaki hazineyi de fener civarına taşımaya başlarlar. Vazquez ise, korsanlara kulak misafiri olarak mağaradan haberdar olur, yiyecek ve içeceğini oradan karşılar. Bir süre sonra, korsanların feneri söndürmesi sebebiyle bir Amerikan gemisi kayalıklara çarpar ve parçalanır. Gemi mürettebatından geriya yalnızca ikinci kaptan John Davis kalır. Vazquez, John Davis’i ölmek üzereyken kurtarır. John Davis, geminin kaza yapmasına korsanların sebep olduğunu anlayınca Vazquez’le işbirliği yapar. Korsanların gemisi olan Carcante tüm yükünü yüklenip denize açılacağı zaman, Amerikan gemisi Century’den aldıkları topla Carcante’ye ateş açar ve gemiye hasar verir. Bundan dolayı korsanlar gemiyi tamir etmek üzere Elgor Koyu’na geri döner. Bu, Santa-Fe adlı askeri gemi Estados Adası’na gelene kadar korsanları geciktirir. Korsanlar gemiyi hızla tamir edince Vazquez bir dinamitle Carcante’ye yine zarar verir. Carcante tamir edilip gemi demir aldığı sırada Santa-Fe görünür. Santa-Fe’nin gelişi korsanların sonunu getirir. Komutan Lafayate, Carcante’ye el koyar. Korsanların bütün erzakı bu gemide olduğu için, askerlerden kaçanlar açlıkla mücadele eder. Beş korsan açlıktan ölür. Bir kısmı askerlere teslim olur. Korsanların lideri Kongre ise kendi silahıyla intihar eder. Böylece hem Vazquez hem John Davis korsanlardan intikam almış olur.
Jules Verne’in bu romanı, okuyucuyu soluksuz bırakacak derecede sürükleyicidir. Okuyucuda kitabı bir an önce bitirme isteği uyandıran bu eser, yazarın denizciliğe dair büyük bir birikimi olduğunu gözler önüne sermektedir. Ayrıca Verne, Estados adasının iklimine, habitatına, jeolojik özelliklerine ve okyanus fırtınalarına dair adeta bir bilim adamıymışçasına bilgi verir. 19. asrın ikinci yarısında kaleme alınan bu eserin okuyucuyu hem eğlendirmeyi hem bilgilendirmeyi amaçladığı açıktır. Yazarın verdiği bilgiler, romanın estetik boyutunu gölgeleyecek kadar abartılı değildir. Hatta usta yazar, vermek istediği bilgileri romanın öyle uygun kısımlarında aktarır ki okuyucu bu durumdan hiç rahatsız olmaz. Bundan dolayı Dünyanın Ucundaki Fener, kendi döneminin edebi özelliklerini taşımakla birlikte modern dönem okuyucusuna da hitap edebilecek eşsiz ve ölümsüz eserlerden biridir. Verne’in son romanı olan bu eser, sanatçının ustalığını apaçık yansıtmaktadır. Roman, 1971 yılında çekilen aynı adlı sinema filmine esin kaynağı olmuştur.