Doğan Cüceloğlu'nun bir imza gününde sona doğru yaklaşmışken bir kadının kendisine gelip bir şiir vermesiyle başlıyor kitabımız. Tabii o sıra o meşgullük içerisinde şiiri hemen okuyamasa da sonradan otele dönünce okumaya başlıyor ve şiiri çok beğeniyor. Kağıtta yazan ismi yani Saniye Çelik 'i arayarak bir görüşme talep ediyor. Çünkü bu şiiri yazdıran olayları merak ediyor. Saniye Çelik ile bir görüşme ayarlanıyor. Daha çok soru cevapla geçen bu sohbet kitabı oluşturuyor. Saniye Hanım'ın hayatı ve şiirleri bu kitapla birlikte ezilen tüm kadınların sesi oluyor. Birazcık mutlu olurum umuduyla sabredilen her şiddet, her mutsuzluğun doğuracağı sonuçlar veriliyor.
Saniye'nin annesi babasının ikinci eşidir. İlk eşi Hatice hanım, kendisine kuma gelmesini kaldıramamış ve çocuklarını da eşine bırakarak evi terk etmiştir. Saniye'nin annesi ise zaten iki çocuklu dul bir kadındır. Baba ilk başta bu iki çocuğu da kabul etse de sonradan onları Saniye Hanım'ın dedesine bırakılmıştır. Böylece Saniye'nin annesi hem kendi çocuklarına hem de babasının ilk eşinden olma çocuklarına annelik yapmaya başlar. Dolayısıyla Saniye ile fazla ilgilenemez. Babası hepsine karşı çok ilgilidir. Saniye'nin yaşı okul yaşına geldiğinde annesi ve babası bunu hatırlamaz ancak Saniye arkadaşlarından yaşının geldiğini anlayarak kendi kendine okula giderek kendi kaydını yaptırır. Öğretmenleri bu duruma çok sevinir. Köy de bulunan okullar zaten birleşik sınıflardan oluşmaktadır. Böylece Saniye'nin okul serüveni başlar. Saniye diğer kız kardeşlerine de öncü olmuş, onların da okula yazılma sebebi olmuştur. Saniye okula yazılınca dedesi de diğer çocukları okula yazdırmaya karar verir. Böylece saniye ilkokulu köyünde okur. Ortaokula gitme şartı olarak babası Kur'an okumayı sökmesini ister. Böylece bu sırada 1 yıl kaybetse de Kur'an'ı hemen öğrenerek eğitim hayatına devam eder. Kendi köylerinde ortaokul olmadığı için başka bir şehirde okumak zorunda kalmıştır. Sonradan babası durumun köyde ilerlemediğine karar vererek Kadirli'ye taşır evleri.
Kadirli'ye taşındıklarında Saniye 'nin ablası hemşirelik lisesini kazanır. Saniye de sınava girip kazanır ancak babasına hayalinin bu olmadığını kendisinin hukukçu olmak istediğini söyler. Babası kızının her şeyi başaracağına sonsuz inandığı için buna da tamam diyerek Kadirli'ye yeni açılan bir liseye kaydını yaptırır. Saniye orada okurken komünizm gibi düşünceler belirir. Saniye'nin okuduğu yazarların kitapları yasaklanır. Ancak okuduğu bilindiği için Saniye kısa bir süre de olsa Komünist diye hapse atılır. Ancak bir suçu olmadığı ortaya çıkınca hapisten çıkarak eğitim hayatına devam eder. Lise bittiğinde üniversiteye gitmesi imkansızdır. Çünkü o zamanlar üniversite yalnızca İstanbul ve Ankara'da bulunmaktadır. Buralara ise gidemez. O yüzden bir öğretmen okuluna kayıt yaptırmak istese de erkek kardeşi buna karşı çıkar çünkü Saniye her yerde Komünist diye adlandırılmaktadır. Ancak o yılmayarak Adana'da daktilo kursuna yazılır. Burada bir fabrikada işte bulur ancak komünizm'den hapse atıldığı öğrenilince işten kovulur. Saniye umudunu yitirmemektedir.
Bir gün köyden Adana'ya gelen akrabalarını babasının ricası ile bir fabrikaya götürür. Bu sırada karşısına bir adam çıkar. Adam Saniye 'yi takip eder. Bacım diye seslenip sana belediye 'de iş de bulurum diyince Saniye onunla buluşmayı kabul ederek kimliğini ona verir. Adam sonraki gün gelip ben senle nikah kıydım diye yalan söyleyerek Saniye 'yi kendisiyle evlenmeye mecbur bırakır. Böylece özgür bir kuş olan Saniye 'nin tutsaklık dönemi başlamış olur. Kocası Mehmet olmuştur artık. Mehmet evliliklerinin ikinci ayından itibaren kendisini aldatmaya başlar. Tam 30 yıl evli kalırlar 3 çocukları olur ancak hiçbir zaman onları sevmez , belli etmez, ilgilenmez Saniye ise daima sevdiğini göstermesini ister. Böylece hep kavga ederler. Hep dayak yiyen Saniye olur. Babası arkasındadır hâlbuki gitse bir daha dönmek istemiyorum dese kalacak yeri de vardır ancak Saniye dul diye adlandırılmaktan korkar. Çocuklarından ayrı kalmaktan korkar. Korkusu sebebiyle daha büyük korkularla yaşamak zorunda kalır 30 yıl boyunca. Yılmaz, Selçuk ve Melis adında 3 çocukları olur. Mehmet hiçbir zaman hiçbir çocuğunu sevmez. Melis hariç. Onu da nadiren. Ancak dışarıya çok iyidir. Dışarıdaki insanlar onu hep sevgi dolu hatırlarken kendi ailesi onu hep içki içen, döven, söven olarak hatırlar. Çocuklarının bu kadar sevgisiz, ilgisiz, kavgalı bir ortamda büyümüş olması ise Saniye Hanım'ın en büyük pişmanlığıdır.
Çocukların gördükleri bu muammele büyüdükleri zaman kendilerine ve insanlarla olan ilişkilerine de yansımaya başlar. Saniye Hanım bunu gördükçe kahrolur. Şu an ise tek isteği kendi çocuklarının kendi eşlerini el üstünde tutarak mutlu bir hayat sürmeleridir.
Değerlendirme: Hiçbir çocuk bu hayata gelmeyi kendi tercih etmez. Hiçbir çocuk kendi ebeveynlerini kendisi seçemez. Dolayısıyla aile değiştirilemeyen ve seçilemeyen bir acıya dönüşebilir. Hiçbir çocuk ömrü boyunca elinde olmayan, kendi suçunun olmadığı yaralarla, acılarla yaşamaya mahkum edilmemeli. Hiçbir çocuk geceleri korkarak uyumamalı. Hiçbir çocuk anne babasından bulamadığı sevgiyi dışarıda aramamalı. Tek bir dilek hakkım olsaydı eğer hiçbir çocuğun mutsuz olmamasını isterdim. Gelecek nesiller çocuklarımız, onlar mutlu olursa geleceğimiz güzel olur. Mutlu nesillere, mutlu geleceklere... İyi okumalar dilerim.