Arafat’ta Bir Çocuk: İş için köyünden Almanya’ya göçen bir ailenin oğlu olan Yılmaz, altı aydır okula gitmesine rağmen Almancayı öğrenememiştir. Üstelik “sarı yaban” dediği çocuklarla da kaynaşamamış, soğuk ve uzak gördüğü mavi gözleri hep bir tehdit olarak algılamıştır. Eski eşyaların atıldığı bir yerde bulduğu uzun siperlikli boyacı şapkasının altına sakladığı kıvrım kıvrım, güçlü, kapkara saçları, yüzünde her daim rahatsız edici bir gülümsemesi, cebinde sakladığı çakısı, okulda her gün şiddetini arttırarak yarattığı olaylar özel eğitim uzmanlarını çaresiz bırakmıştır. Okulun ilk günü kendisini alaya alan şişman Alman çocuğun beyaz, tüyden gözleri bile görünmeyen köpeğini tıraş etmesi sonucu babasından yediği tokat bile pişman oldurmaz yaptığından. Okulun her kapısını açan anahtarı kaybeden çocuğun suçlu olarak Yılmaz’ı işaret etmesi ve okul yönetiminin anahtarı diğer Türklere verdiğine inanması Yılmaz’ın hırçınlığının hiç de boş yere olmadığının kanıtıdır. Peter’in ona şahitlik etmesiyle ilk yabancı arkadaşa sahip olduğunu zanneden Yılmaz, Peter’in annesinin oğlunun yabancılarla arkadaşlık etmesine izin vermediğini öğrenmesinin ardından yeniden yalnızlığına döner.
Bütün Kuşların Uykusu: Arkadaşı Sabahattin’in ailesine oğullarının nasıl öldürüldüğünü anlatmak için giden bir gencin öyküsüdür bu. Gerçekleri bir masalın ardına saklanarak anlatan genç, ömür boyu kapanmayacak bir yaranın sahibidir artık.
Dokuma İşçisi ile Şair: Ülkenin içinde bulunduğu siyasi kargaşayı gazetelerden endişeyle takip eden ve bu konu hakkında yazdığı şiirlerle edebiyat dünyasında kendine bir yer edinen Şair, bir sabah arkadaşı Abdullah’ın aralıksız çaldığı zille uyanır. Abdullah, iki aydır aranan, 20 yaşındaki dokuma işçisi Adanalı Zeynel’i Şair’in evinde saklanması için getirmiştir. Şair, olanlara seyirci kalmayı kendine yakıştıramadığı için bu saklama işine önce çok sevinir. Ancak gün geçtikçe takip edildiği sanrısı peşini bırakmaz. Sık sık yaşadığı psikotik ataklardan kurtulmanın en iyi yolu ise Zeynel’in gitmesidir.
Bir Arpa Boyu: On sekiz yaşındaki Berat Koza, üniversitede katıldığı siyasi eylemler nedeniyle sahte pasaportla Almanya’ya doğru yola çıktığında takvimler 22 Nisan 1972’yi göstermektedir. Berat bir süre arkadaşının, Türk Hava Yolları acenteliğini yapan dayısı Necmi’nin dükkanında kaldıktan sonra bir kahvede tanıştığı birkaç Türk üniversite öğrencisinin önerisiyle Kopenhag’a gider. Onun gibi siyasi bir sürgün olan Demir’in evinde kendini huzurlu hissettiği kısa bir anın ardından postacının getirdiği Cumhuriyet gazetesinde okudukları ona, umutlarının boşa olduğunu “Türkiye’den hiç çıkmadığını, hiçbir zaman da çıkamayacağını; sınırların, yolculukların, buralara gelmesinin durumu daha da ağırlaştırmaktan başka bir işe yaramayacağını” hissettirir.
Seçenek: Siyasi olaylara katılan bir üniversite öğrencisi olan Erdem, on beş günlük bir saklanışın ardından sahte kimlikle bir Anadolu kentine gelir. Başlarda saklanmak için en uygun yerin orası olduğunu düşünse de sürekli duyduğu yakalanma endişesi babası Prof. Fahrettin Beyin haklılığını kanıtlar. Yurtdışına gitmek en iyisidir.
Görüş: Müslim Acar, sürekli gittiği kulüpte kendisini söven adamı bıçakla yaraladığı için tutuklu olarak yargılanmaktadır. İlk görüş gününde, ardında bıraktığı karısı Hayriye ve iki çocuğu için endişelerini Hayriye’ye yansıtmamaya çalışsa da karısı da aynı umutsuz havanın içindedir. Almanca konuşma zorunluluğu da meramlarını birbirlerine ifade etme konusunda büyük bir engeldir.
Üniforma: Bekir, figüran olarak çalıştığı film şirketinden çaldığı polis üniformasıyla otobüslere ücretsiz binmekte, önüne gelen lokantada yiyip içip para ödemeden çıkmakta, sigarasını bedavaya getirmekte, hatta bir sapıktan kurtardığı Sıdıka adlı lise öğrencisiyle zorla buluşmaya çalışmaktadır. Gün gelir, aşırıya kaçan inanmışlıkla açlık grevi yapan İstanbul Üniversitesi öğrencilerinden birini cop yerine atölyenin birinden edindiği bir lastikle öldüresiye döver. En sonunda sigaracılardan birinin sivil polis çıkmasıyla yakayı ele verir. Ancak içine düştüğü hasaret nedeniyle, atıldığı koğuşta ona yardımı dokunan öğrenciler hakkında asılsız ihbarda bulunmakta hiç tereddüt etmez.
Sıkıntılı Günler: Bir reprezant olan Mehmet Özver, düşük benlik saygısının acısını karısı Firdevs ve iki çocuğundan çıkarmaktadır. Ayın ilk pazartesi günü bütün firma temsilcileriyle geziye gideceği sabah da öfkesini oğlu Bayraktar’a yansıtarak evden ayrılmıştır. Akşam olduğunda diğer reprezantlarla içmesinin ve oynadığı kumarın ardından hayatta tek yakınının ailesi olduğunu fark eder ve ani bir kararla eve döner. Birkaç dakikalık ideal eş ve ideal baba rolünün ardından karısına yaptığı ani çıkışla özüne döner.
Ömrünün on iki yılını dünyanın farklı ülkelerinde siyasi sürgün olarak geçiren Zülfü Livaneli’nin yabancılaşma teması etrafında oluşturduğu sekiz öyküden oluşan bu kitabı aynı zamanda yazarın edebiyat alanındaki ilk eseridir. Kitapla aynı adı taşıyan bir de 1981 İsveç yapımı bir film vardır.