Samim Avrupa’dan yeni dönmüş kanı hızlı akan ve varoluşunu aşkla anlamlandıran bir beyefendidir. Arkadaşı Pertev’in ısrarıyla büyük bir çay partisine katılır. Bıraktığından çok farklı bir İstanbul gören Samim hem memnun hem de şaşkındır. Etrafta Fransızca konuşan insanlar, örtünmemiş ve Avrupai giyinen kadınlarla Samim modernleşmeye girişildiğini fark eder. Davette eski ahbabı Doktor Bey ve eşi Saraylı Hanım ile tanışır. Saraylı Hanım davet boyunca onu herkese takdim eder. Onlardan biri de saf ve meleksi güzelliğiyle Pervin’dir. Samim onunla dans ederken kollarının arasındaki kadının naifliğinden çok etkilenir fakat gözleri biraz uzağındaki Nevhiz’e değer. Ondan aldığı vahşi ve şehvet dalgası tüm benliğini ele geçirir. Varlığı o andan itibaren sadece Nevhiz’i elde etmek için çırpınır ancak Nevhiz evli bir kadındır. Samim o davetten sonra her fırsat bulduğunda Paşa’nın evine giderek Nevhiz’i görmek saadetine erişir. Pervin Paşa’nın kızı olduğu için onu da görmek durumunda kalır tabii Saraylı Hanım’ın sürekli Pervin’i kaçırmaması ve onunla evlenmesi gerektiği konusundaki konuşmaları da durumu oldukça zorlar. Fakat Samim Nevhiz’den başka hiçbir şey düşünemez olur. Ona fırsatını bulup her yakınlaştığında Nevhiz ya çok soğuk davranır Samim’i kederden yatak döşek eder ya da oldukça sıcak davranıp Samim’in aşkına karşılık verdiğini zannettirir. Samim kadının muallak oluşu ve gizemi karşısında hem çaresiz hem de hülyalıdır. Gel zaman git zaman kadına hislerini açar ve karşılık vermesi için neredeyse yalvarır. Nevhiz Samim’i kabul etmekle beraber yaşayacakları yasaklı aşkın oldukça gizli olmasını istediğini söyler. Bu süreçte Pertev ile Yezdan evlenirken Pervin’de gönülsüzce Şeref Bey ile evlenir. Pervin’in evliliği Samim’in hiç dikkatini çekmez. Onun aklı da fikri de Nevhiz’e kavuşacak ve ona sahip olacak yegâne kişi olmasındadır. Öyle de olur. Nevhiz Samim’i babasından kalma köşke kavuşacakları saadet için çağırır. Fakat köşke ulaşması o kadar da kolay olmayacaktır. Zira Nevhiz bahçelerinde başıboş bir köpeğin olduğunu, bekçilerin devriye gezdiğini ve yolun epey uzun olduğunu anlatır. Samim her ne olursa olsun önüne çıkan her engeli aşar ve Nevhiz’e kavuşur. Nevhiz zorlukların ve imkânsızlıkların kadınıdır. Onun için bir şey ne kadar zorsa o kadar güzeldir. Samim ile birbirlerinin olmalarının ardından Samim daha rahat görüşebilmeleri için Moda’da kendine bekâr evi alır. İçini Nevhiz’in seveceği tarzda dayar döşer. Nevhiz haftanın bazı günleri vapurla buraya gelir ve iki genç birbirlerinin teninde hasret giderir. Samim aralarındaki cinsel ilişkiden memnun olsa da Nevhiz’in bazen duygusuz ve duyarsız oluşu canını sıkmaya başlar. Kadın sürekli aşkından söz etmesine rağmen Nevhiz açık açık Samim’i sevdiğini bile söylemez. Samim kendini bazen ona nefret duymak bazen ise onun bu hallerine ayrı kapıldığını fark etmekle bulur. Günler geçerken Pervin ve Şeref’in döndüğünü duyar hatta kendine oldukça yakında oturduklarını öğrenir. Bir sabah çıkıp Pervin’i ziyarete gider. Onun kendisine olan ilgi ve alakası, heyecanı ve tıpkı Nevhiz’in karşısında kendi olduğu gibi karşısındaki kadının da ona karşı müthiş bir bağlılıkla baktığını fark eder. Elinde olmadan bu bağlılık Samim’in hoşuna gider ve günlerce Pervin’i ziyaret edip onunla sohbet etmekten geri duramaz. Öyle ki aralarında bir münasebet bile başlar. Bazen Pervin’in evinde bazen ise Moda’daki evde birbirlerinin olurlar. Fakat Samim Nevhiz’i özler ve Pervin’e yalan söyleyerek Nevhiz’in yanına yani Paşa’nın köşküne gider. Onu orada görür ve görüşmek için en yakın zamanı kararlaştırır. Samim Nevhiz geleceği için Pervin’e hasta olduğunu söyleyerek yine yalan söyler. Pervin ise onun hasta olma düşüncesiyle korkup büyük bir şefkatle yola düşer. Hasta ise bakmalı ve sevdiğini iyi etmelidir. Bu düşünceyle Moda’daki eve gelir ancak içeride Nevhiz ile Samim’i görür. O günden sonra Pervin Nevhiz’in elinden Samim’i almak için büyük bir hırsa bürünür. Öyle ki neredeyse Paşa’nın köşkünde herkesin içinde Samim ile ilişkisi olduğunu ima eder. Samim Nevhiz’i kaybetme korkusuyla Pervin’e oldukça soğuk davranır. Bu korku giderek büyürken Nevhiz’e Avrupa’ya gitmeyi ve aşklarını orada yaşamayı teklif eder. Nevhiz kabul etmekle beraber birkaç gün müsaade ister. Samim verdiği süre dolduğunda Nevhiz’i iskelede bekler ancak Nevhiz gelmez. Samim Saraylı Hanım’a koşup ne olduğunu öğrenme ateşiyle kavrulur. Sonuç olarak Nevhiz’in babası tarafından bir akrabası olan beyle İtalya’ya kaçtığı anlaşılır. Samim müthiş bir aşk acısında yanarken bu kez de Pervin yatak döşek hastalanır. Samim onu da kaybedemeyeceği için koşup yanına gider. Affetmesi için ayaklarına kapanacak haldeyken Pervin bitkin haldedir. Yine de görür görmez sevdiği, hep sevdiği adamı affeder. Gözlerini kapamadan önce Samim’e Avrupa’ya giderek aşklarını yaşayacaklarının heyecanıyla gitmek istediği yerleri sayar. Samim ise kalbinde derin bir acıyla gözleri kapanan ve bitmeyen cümlesiyle aralık kalan dudakları karşısında elini tutmaktan başka hiçbir şey yapamaz.
DEĞERLENDİRME
Mehmet Rauf sevdiğim Servet-i Fünun yazarlarındandır. O dönemin çalkantılı hayatı, sosyetik partileri, modernleşmeyle başlayan Fransız özentiliği ve elbette olmazsa olmaz yasak aşklarıyla tam bir roman dönemi. Okurken dönemin içinde olduğunuzu hissetmekle beraber tepki verirken de tıpkı o dönemin insanıymışsınız gibi zannolunuyor. Mesela Samim’e karşı hem nefret duyarken hem de onun arayışına saygı duyabildim. Nevhiz karanfildi Pervin ise yasemin. Samim bir satırda Nevhiz onu sevmediği için Nevhiz’i sevdiğini söylerken aynı şekilde Pervin onu sevdiği için sevmediğini fark ediyor. Aşkın nefisten öte olmadığını da düşüncelerine ekliyor. Ruhen Pervin onu doyururken bedenen ve kalben de Nevhiz’in onu doyurmasıyla mesut oluyordu. Varlığını bu iki kadına adıyor ikisinin de hayatında olması gerektiğini savunuyordu. Bu durum feminist damarlarımı okurken bir hayli zorladı fakat dediğim gibi arayışı ve oradan oraya savruluşuyla bu nefretimi bastırdı. Mehmet Rauf’un kalemini her zaman başarılı bulmakla beraber Karanfil ve Yasemin’i de aynı memnuniyetle bitirdim.