Bir hattat, kendisinden ölüm fermanı yazmasını istedikleri gün yazmayı bırakmış, bir daha da ne zaman içindekileri kağıda dökmek istese, içindekiler soğumuş, yazma isteği yok olmuştur. Taa ki o ışığı görene kadar. Işığı gördükten sonra duygularını, çiçekleri, acılarını, aşklarını yazar. Sabaha kadar yazmıştır. Bir defter dolunca gidip padişaha verir defteri. Bir gece boyu da padişah okur o defteri ve ertesi sabah Hattat'ı çağırır yanına. Hattat, bu yazıyı herkese okumak istediğini söyleyince padişah gönülsüz kabul eder. Ancak Hattat halkın karşısına geçtiğinde sesi çıkmaz olur. Böylece bu fırsatı kaçırarak evine döner.
Onu anlayan tek kişiyi kaybettiğini düşünen Hattat, sonunda kaybetmediğini anlayarak bir gece Padişah'ın sarayına giderek onunla dertleşmeye başlar. Birbirini çok iyi anlamaktadırlar adeta bir bütün haline gelmişlerdir. Padişah yarın gece Hattat'a içini açacağını söyler. Ertesi gece saraya gelen Hattat bir hatuna aşık olarak geceyi onunla geçirir ve padişahı unutur. Eve döndüğünde karısı bir şeylerin değiştiğini fark eder. Sorsa da cevap alamaz. Hattat, o eski ışık olmadan yazar yine ancak bir karaltıdan başka bir şey görmez. Böyle böyle 3 gece gider o kadının yanına. 3 gecenin sonunda karısı kendisini affetmez olmuş, padişah kendisini istemez olmuş, cariye kendisini çağırmaz olmuştur. Defterlerine baktığında içindeki yazıların da yok olduğunu görerek kahrolur.
Genç Mezarlık Bekçisi, Genç Kalfa ve Son Padişah
Genç Kalfa, sarayın karşısında bulunan bir evde hizmet etmektedir. Bir gece nereden geldiğini bilmediği bir dokunuş kendisini uyandırır ve dışarıya baktığında yıldızların yakamoz verdiğini görür. Ardından saraya baktığında ise sarayın içini görmektedir. 2,3 gece bu böyle devam eder. Ancak bir gece yine uyandığı vakit bir ağa görür kütüphane de ve o ağaya aşık olur. Her gece onu görmek için çıkar balkona. Derken padişah değişir ve yeni gelen padişah başka bir saray yaptırır. Saray bittikten sonra 1 gece daha görür ağayı ancak ondan sonra göremez bir daha. Dili kitlenir, bir şey yiyemez, içemez olur Genç Kalfa. Evin hanımı, beyi çok çabalar kendine gelsin diye ancak çare kalmaz ellerinde beklemekten başka.
Genç Mezarlık Bekçisi bir gün bu balkonda Genç Kalfa'yı görür. Ondan sonra bir daha kendini işine verememeye başlar. Aşık olmuştur Genç Kalfa'ya. Nereye baksa onu görmektedir. Evin hanımı ve beyi bu evliliği onaylasa da kız hiç konuşmadığı için fikrini öğrenemezler. Mezarlık Bekçisi haberi alınca yıkılır. Günler geçer, aylar geçer ancak çare bulunmaz. Kalfa için bir gül yetiştirmeye başlar Mezarlık Bekçisi. Şiirler okur, mektuplar yazar yine de gönlündeki acı dinmez bekçinin. Mektupları bir zaman sonra fark edilir. İçlerinden birinde anlatmazsam bu aşk beni boğacak yazmıştır.
Zaman geçer ama bekçinin aşkı dinmez. Şiirler yazmaya başlar. Öyküler yazar. Yazdıkça acısının dindiğini sanar. Bu yazılarda onun hisleri vardır, ruhu vardır. Bunları çoğaltıp halka dağıtınca acıları dinecek diye düşünür. Bittikten sonra çoğaltır yazıları ve dağıtır tüm İstanbul'a. Ancak tüm hislerini öğrenen halktan da rahatsız olmaya başlar bir süre sonra. Dayanamaz ve bir şeyhin yanına gider. Ondan el alır. Derken Genç Kalfa iyileşir ve bekçiyle evlenmek istediğini söyler. Evlenirler ancak bekçi bu defa da yazamamaktan yakınır. Acısı dinmiş, aşkının ateşi sönmüş rahata ermiştir. Bu yüzden artık eli kalem tutmaz olur.
Son padişah ise devletinin gözü önünde nasıl çöktüğünü görerek onun acısını yaşamaktadır. Halkının hiçbir zaman kendisini anlamadığını ve anlaşılmamanın acısının ne kadar çok olup onu ne kadar çok yaraladığından bahseder.
Değerlendirme:
Nazan Bekiroğlu'nun her eserinde olduğu gibi bu kitabını da kendine ait olan akıcı ve edebi üslubu ile yazmıştır. Öykünün içindeki karakterin hislerini acılarını, aşkını, mutluluğunu bize derinden hissettiren yazarımızın bu öykü kitabı da etkisi altına alarak sona eriyor. Toplam dört öyküden oluşan eserin iki öyküsünü anlatmaya çalıştım. Herkese keyifli okumalar dilerim