Bireyin mutluluğa ulaşma çabası yaşam yolculuğu boyunca devam eder ve yaşam, kişi bu yolda demlenerek yürümüşse anlam kazanır. Mutluluk, kişinin kendi iç dünyasında derinleşmesiyle sağlanır. Bu bağlamda mutluluğa ulaşmanın anahtar kavramı kişinin kendini sevmesi ve kabul etmesidir. Entelektüel gelişimi ve yaşamsal farkındalığı olan kişi, kendi benliğini kabul etme konusunda başarılıdır. Yaşam akışındaki duyguları tanıyarak geçmiş duygularla yüzleşmek, arzuları yönetmek ve baş etme stratejileri kazanmak kişiyi mutluluk idealine götürür. Yüzleşmeyi tamamlayan kişi dönüşmeye ve benliğini kabul etmeye başlar. Kendi varoluşunu tamamlayamamış ve yaşama anlam katma gücünü kaybetmiş kişiler ise hayatlarındaki boşluğu döngü halinde tekrarlanan kompulsif monologlarla doldurma eğilimi gösterir.
Meta ile kurulan ilişkiler kişiye uzun vadeli mutluluk sağlamadığı gibi bağımlı ilişkileri de doğurur. Halbuki kendine yolculuğunu sağlıklı şekilde yürüten kişi sevilme ihtiyacını karşılamak için bir başkasına ihtiyaç duymaz, suiistimal ve ihmalin olduğu ilişkilerde yer almaz. Kişi ihmalin veya aşırı fedakarlığın olduğu ilişkilerden kopamadığında ise bilişsel yanılgıya kapılarak takıntılı ilişkiler kurabilir veya yalnız kalma korkusu yaşayabilir. Bu durumun sebebi erken çocukluk döneminde yaşanan olumsuz yaşantı olabilir. Başkası tarafından sevilme, takdir görme isteği kişinin geleceğini inşa etmesini zorlaştırır ve bireye anksiyete yaşatır. Anksiyetenin yoğun ve düşmanca yaşandığı durumlarda kişi özünü yaşayamaz ve aslında ayrılıklarla güçleneceği detayını kaçırır. Hayatını başkalarının kalemleriyle çizmeyi bıraktığında özüne döner ve yeni ilişkilere hazır olur. Bu bağlamda yeni ilişkilere hazır olmak için kişinin önceki birlikteliklerinden ayrılması gerekir. Birey ancak değer gördüğü ilişkilerde iyileşebilir. Her zaman geride kalan şeyler, geleceklere
iyi bir zemin hazırlamak zorunda değildir. Bazı yaşantılar sadece kişinin doğruyu algılayabilmesi içindir. Bu durumlarda kişinin duygu durumunu kabul ederek yüzleşmesi ve hayattaki işlevselliğini devam ettirmesi önemlidir. Kabullenmek stresörleri azaltarak kişinin soyut muhakeme yeteneğini arttırır.
Kişinin mutluluğa ulaşmasını engelleyen olgulardan biri de sık sık tekrar eden negatif düşüncelerdir. Bazı bireyler bu negatif düşüncelerden rahatsızlık duysa bile nötr hale getiremez veya pozitif düşünceye çeviremez. Bunun sebebi çocuğun annenin korkularını bilinçdışı kodlamalarla almasıdır. Beyin tekrar edilen veri için protein üreterek nöronlara dönüştürür ve diğer nöronlarla ağ kurarak yeni sinir bağlantıları oluşturur. Bu durum beynin aynı düşünceyi sıklıkla yaşatmasına sebep olur. Olumsuz duyguları sesli ifade etmek ise kişiyi o duygu durumundan uzaklaştıracağı için çözüm sağlar çünkü duyguyu içselleştiren birey o duygudan uzaklaşamaz. Negatif duygulardan uzaklaşamayan bireyler panzehir olacağını düşündükleri kişileri hayatlarına almayı tercih eder. Kendi acısını yansıtan kişiyi hayatına alması ise kimi zaman olumsuzluklara sebep olur. Sağlıklı bir zihin bu durumda kendini acıdan uzak tutmaya çalışır. Duygusal ilişkilerde kullanılan ‘ilk görüşte aşk’ kavramı bilinçli bir zihnin eseri değildir. Çünkü ilk karşılaşmalarda kişinin amigdalası çalışır ve bilinç devre dışı kalır. Oksitosin, dopamin, serotonin, amfetamin ve norepinefrin gibi hormonlar hızla salgılandığı için kişi karşısındakini idealize ettiği şekilde görmeye eğilim gösterir ve kişinin mentalitesinde gerçekleşen her olay fizyolojisini de etkiler. Bireyin aşık olduğunda beyin aktivasyonun artmasına bağlı olarak beynin daha fazla oksijen üretmesi veya tehdit aldığında beynin bazı reaksiyonlar geliştirmesi sonucu kan dolaşımının ve kalp ritminin artması örnek verilebilir.
Hayatı anlamlandırma aşamasında kişinin hayata bakış açısı önemli bir faktördür. Bireyin doğuştan sahip olduğu veya sonradan kazandığı ögeler bakış açısını doğrudan etkiler. Yaşadığı iklim, aidiyet duyduğu toplum normları, eğitim durumu, arzularını yönetme kapasitesi, huy karakter ve kişilik özellikleri bakış açısını etkileyen faktörlerdir. Bahsedilen unsurlar süreç içinde kişinin duygularının değişmesine sebep olabilir. Bu sebeple davranışlar semboliktir ve her zaman kişilik ile aynı bağlamda ilerlemediği için yanıltabilir. Mikro mezzo ve makro bilinçaltı yansımalarıyla bireyin kimlik analizi yapılabilir.