Roman 1930’lu yılların İstanbul’unda yaşanan bir aşk hikâyesi hakkındadır. Hariciyede çalışan Vedat, dayısının Sarıyer taraflarındaki çiftlik evinde misafir olarak kalmaktadır. Dayısının on üç yaşlarındaki torunu Fehiman, yirmi sekiz yaşındaki Vedat’a içten içe ilgi duymakta ancak bunu dile getirememektedir. Ailenin mektap sefasına çıktığı bir akşam yolda ayağı burkulan Fehiman eve döner. Vedat ise o sırada evdedir, diğerleriyle beraber mehtap sefasına çıkmamıştır. Yalnızlıktan hoşlanan ve sık sık sessiz bir ortamda huzurlu bir şekilde oturup zaman geçiren Vedat’ın odasına Fehiman girer ve canının yandığını çünkü dizini yaralandığını söyler. Vedat Fehiman’ın bacağına ilaç sürer. O sırada Fehiman’ın Vedat’a duygu arttıkça artar ve aşka dönüşür. Vedat kısa bir zaman sonra Avrupa’ya gidecek ve uzun bir süre dönmeyecektir. Fehiman bu duruma çok üzülür. Vedat, Fehiman’ı ona Avrupa’dan sık sık mektup göndereceği vaadiyle yatıştırır. Nihayet Vedat Avrupa’ya gider; ancak Fehiman’a hiçbir mektup gelmez. Vedat biri dayısına üçü de Fehiman’ın annesi Malike’ye olmak üzere dört mektup gönderir. Fehiman’ın payına düşen yalnızca mektuplar yoluyla kendisine gönderilen kuru bir selamdan ibarettir.
Bir gün çiftlik evinin kapısı çalınır. Gelen Vedat’ın arkadaşı Nizamettin’dir. Kapıyı açan Fehiman Nizamettin’den kötü haberi alır. Vedat Avrupa’da bir trafik kazası geçirmiş, iki aracın ortasında kalmıştır. İki bacağı da hurdahaş olan Vedat’ın bir bacağı dizinden biri de dizin biraz altından kesilmiştir. Sakat kalan Vedat’ın bakıma ihtiyacı vardır. Nizamettin, Vedat’ı da beraberinde getirmiştir. Onu sedye ile Fehiman’ın yan odasına taşırlar. Vedat’ın bakımını Fehiman üstlenir. Âşık olduğu adamı böyle görmek onu oldukça üzmüştür.
Fehiman’ın ablası Türkân ve eniştesi Ruşen Bey, Vedat’a geçmiş olsun demek için çiftliğe gelirler. Beraberlerinde Ruşen Bey’in kardeşi Süha da bulunmaktadır. Vedat, artık bir geleceğinin olmayacağını, Fehiman’ın aşkına cevap veremeyeceğini, dahası eğer bir şekilde evlenseler bile Fehiman’a yetemeyeceğini düşünür. Keskin bir gözlem yeteneğine sahip olan Vedat, Süha’nın Fehiman’a ilgi duyduğunu anlamıştır. Bir gün Süha ile onu yürüyüşe gönderir. Bu yürüyüş esnasında Fehiman’ın aklı hep Vedat’tadır. Süha, Fehiman’a çalıştığı yerden bahseder. Mühendislik yaptığı madenleri anlatır. Fehiman, bu madenleri merak etmiştir. Yürüyüşten sonra Fehiman Vedat’ın yanına koşar ve Süha ile neler konuştuklarını anlatır. Vedat, Fehiman’ın ablası Türkanlara misafir gitmesini ve Süha ile madenleri gezmesini ister. Fehiman istemeye istemeye bu teklifi kabul etse de geziden memnun kalır. Bu sırada Fehiman, Vedat’a mektup yazmayı da ihmal etmez.
Süha, Fehiman’a madenleri gezdirdiği gün onu ıssız bir odaya götürür ve zorla öper. Ona âşık olduğunu söyler. Fehiman ise ondan kurtulur ve kaçar. Kısa bir zaman sonra çiftliğe dönen Fehiman, olanları Vedat’a anlatır. Ardından çiftliğe bir haber gelir: Süha, Fehiman’a taliptir. Fehiman ise onunla evlenmeyi hiç mi hiç istemez çünkü o Vedat’a âşıktır. Vedat, kendisinin sakat olmasıdan dolayı Fehiman’a yetemeyeceğini, onu mutlu edemeyeceğini düşünür. Her ne kadar Fehiman’ı sevse de onun Süha ile evlenmesini uygun görür. Fehiman ise Vedat ile evlenme konusunda kararlıdır. Sonunda Vedat ve Fehiman evlenirler. İki sene sonra ise bir erkek çocukları olur. Adını Funda koyarlar. Fehiman ile Vedat’tan mutlusu yoktur.
Funda iki yaşına gelince Vedat, Fehiman’ın artık sıkılmaya başladığını düşünür ve onu Türkanlarla beraber Avrupa seyahatine göndermek ister. Fehiman her ne kadar buna itiraz etse de sonunda kabul eder. Avusturya’ya gittiğinde onu bir sürpriz beklemektedir. O sıralarda Almanya’da bulunan Süha, abisini, yengesini ve âşık olduğu Fehiman’ı karşılamak üzere Avusturya’ya gelmiştir. Ekibe onun da katılması Fehiman’ı rahatsız etse de buna alışır. İsviçre’de bir gün Fehiman otelde uyuyakalır ve Türkan’la Ruşen Bey o gün planladıkları yere önceden giderler. Süha Fehiman’ı bekler. O uyanınca arabaya binip Türkan’la Ruşen’i yakalamak isterler. Gittikleri kasabada onları bulamayınca çok geç kaldıklarını anlarlar. Süha, bir yerde yemek yemeyi teklif eder. Fehiman da akşam yemeği teklifini kabul eder. Yemekte Süha, Fehiman’la hâlâ evlenmek istediğini belirtir, Vedat’ı bırakmasını ve kendisine gelmesini ister. Fehiman bunu reddeder. Yemekte şarap da içen Fehiman içkiden dolayı rahatsızlanır. Süha onu bir otel odasına götürür ve onunla yatar. Gündüz uyanıp işin farkına varan Fehiman Süha’dan tiksinir ve alelacele İstanbul’a döner. Vedat, Fehiman’daki değişimin farkındadır. Süha, Fehiman’ın peşini bırakmaz ve sık sık onun karşısına çıkmaya devam eder. Vedat ise Süha ile Fehiman arasında bir yasak aşkın geliştiğini düşünür ve eşine tavır alır. Onunla iki yıl boyunca hiç konuşmaz. Bir gece ağaca tırmanıp Fehiman’ın odasına giren Süha’yı sessizce izler ve işin gerçeğini anlar. Bir anda Süha’nın karşısına çıkan Vedat onu korkutur. Süha camdan atlar ve kötü bir şekilde yaralanır. O gece Süha bütün gerçeği Vedat’a anlatır ve son nefesini verir. Vedat ile Fehiman tekrar barışırlar. Böylece Funda, annesi ve babasının yıllar sonra beraber olduğunu görür ve mutluluk hisseder.
Roman oldukça basit bir kurguya sahiptir. Romandaki kişilerin sayısı iki elin parmağını geçmez. Romandan ziyade uzun hikâye olarak değerlendirilebilecek bu eserin popüler olması, aşka dair bazı duyguları kuvvetli bir biçimde yansıtmasıyla ilgilidir. Aşk, hasret, mutluluk, kıskançlık ve huzur romanda oldukça yoğun işlenen duygulardandır. Divan edebiyatındaki sevgili, âşık ve rakip üçlüsü bu romanda da vardır ve roman bunların arasındaki ilişki etrafında şekillenir. Adeta bir Türk filmini andıran bu eser 1958 yılında senaryolaştırılmış ve Ozon Film tarafından sinema olarak çekilmiştir.