Rıfat Ilgaz'dan Hababam Sınıfı'nın bir karakterini okuyormuşsunuz gibi hissedeceksiniz bu kitapta. Bacaksız sizi bolca güldürecek ve düşündürtecek. Sol eliyle başı belada olan Bacaksız sonunda okula başlıyor. Yalnız sol eliyle başı belada olan sadece o değil. Öğretmeni Haydar Aybekler'in de başı Bacaksız'ın sol eliyle belada. Şimdi gelin bu güzel eseri anlatmaya başlaylım:
Bacaksız Bahri artık okula gitmek için yeterince büyümüştü. Fesleğen Sokağı'nda oturan çocuklarla birlikte mahallesindeki ilkokula başladı. Defterleri, kalemleri ve kilitli bir çantası vardı. Öğretmeni Haydar Aybekler, Bacaksız'ı ilk günden gözüne kestirmişti. Onu en ön sıraya oturttu. Sürekli onu kontrol ediyordu.
Alfabeyi öğreniyorlardı ilk olarak. Bacaksız sol eliyle daha güzel ve kolay yazdığı için o elini kullanmak istiyordu ama öğretmeni ne zaman sol eliyle yazdığını görse demir cetvelle vuruyordu. Bacaksız da sağ eliyle yazmaya başlıyordu o zaman ama bir türlü neden sağ eliyle yazması gerektiğini anlayamıyordu. Sol eli daha güzel yazdığı hâlde öğretmeni neden onu cezalandırıyordu? Hem sağ ya da sol ne fark ederdi? İkisi de onun eliydi. Hangisini isterse onu kullanabilmeliydi ama öğretmeni bir türlü izin vermiyordu.
Sınıftaki herkes okumayı sökerken Bacaksız harfleri bile tanıyamıyordu. "At" ile "ot" ona göre aynıydı. "Ata ot at." cümlesi onun okuması için çok zordu. Ayrıca atlar ot yemezdi. Saman yerdi, arpa yerdi. Öğretmeni bu konuda Bacaksız'ı ikna etmeyi bir türlü başaramıyordu ama Bacaksız kesinlikle haklıydı.
Bacaksız'ın en sevdiği ders resimdi. Çünkü resim yaparken sol elini kullanabiliyordu. Bir gün resim dersinde Haydar Aybekler at çizmelerini istedi. Bacaksız güzel güzel çizerken öğretmeni geldi ve cetvelle sol eline vurdu. Resim yaparken de sağ elini kullanması gerekiyordu. Bunun çok saçma olduğunu düşündü. Resim yaparken bile özgür değildi.
Fesleğen Sokağı'nda oturan tüm çocuklar aynı okula gitmiyordu. Bazıları parasını vererek daha iyi bir okula gitmişti. Ferit Derler de onlardan biriydi. Çocuklar onu sevmiyordu. Okul gösterisinde şiir okuyacağını öğrendiklerinde bir yolunu bulup onu engellemeye karar verdiler. Ferit çizmelerini giyecek, bir uçağın önüne geçecek ve şiirini okuyacaktı. Fesleğen Sokağı çocukları buna izin veremezdi.
Dördüncü sınıflardan Yılmaz, bir plan yaptı. Fesleğen Sokağı çocuklarını gizlice arka kapıdan okula soktu. Ön kapıdan giremezlerdi çünkü oradan sadece biletli misafirler girebiliyordu. Çocuklar dikkat çekmemek için salonun farklı yerlerine oturdular. Bacaksız da bodrumdaydı. Tam Ferit şiirini okumaya başladığı zaman oradaki zile basacaktı. O zil de alarmı çalıştıracaktı. Ferit de bu sesi duyunca sahnede ağlamaya başlardı. Plan tam da istedikleri gibi oldu. Ferit sahnede ağladı. Ardından altına yaptı. Tüm çocuklar da eğlenmiş olarak evlerine döndü.
Bacaksız cetvelden artık bıkmıştı. Onu aldı ve saklaması için Yılmaz'a verdi. Öğretmen derse geldiğinde aradı ama bulamadı. Sonunda tüm öğrencileri kenara topladı ve sıraları teker teker aramaya başladı. O sırada kapı açıldı. Müdür Bey ve bir müfettiş içeri girdi. Müfettiş, cetvelin kayıp olduğunu öğrenince tatlı dili ve gözlem yeteneğiyle bu olayı çözdü. Bacaksız'ın sol elindeki izleri fark etmişti. Defterine bakmak istedi. Defteri iki kişi kullanıyor gibi göründüğü için elindeki izlerin sebebini de bulmuş oldu. Becerikli elin yaşadıklarına üzüldü. Birlikte Müdür Bey'in odasına gittiler. O sırada Başkomiser Nail Bey geldi. Ferit şiir okurken olanların sorumlusunun Yılmaz olduğunu düşünüyordu. Bu yüzden Yılmaz ve Bacaksız'ı odasına çağırdı. Müfettiş yine tatlı dili ve gözlem yeteneğiyle sorunu çözdü ve çocukların ağır ceza almasını engelledi.