Bu kitabın özeti de yorumu da bu cümle işte. Yalın, gerçek ve acı. Osman Pamukoğlu’nun kaleme aldığı bu kitapta saf gerçekler var. Abartı yok. Duygu sömürüsü yok. Ajitasyon yok. Sadece 21 askerin; kısacık bir sürecinin anlatıldığı bu kitapta soğuk var. Kan var. Özlem var. Aşk var. Cesaret var. Ölüm var. Ama asla korku yok. Onların bu deliliğe varan vatan aşkının altında, bizim huzurlu uykularımız var.
Okurken oldukça etkisinde kaldığım bir kitaptı. Dili ne kadar yalın olursa olsun, o buz gibi soğuğun içinde; o karların altında hayal dahi edemedim kendimi. Dün gece omuz omuza uyuduğunuz kardeşiniz; ertesi gün kanlar içinde can veriyor yanınızda. Nöbete kaldığınız kardeşiniz dört kurşun yemiş. Ama sizin üzülecek vaktiniz yok. Düşman bulundu. Yok edilmeli.
Ben bu kitapta duygularımı bıraktım sevgili okurlar. Kanım çekile çekile; içim yana yana okudum Türk Askerinin gerçeklerini. Kitabın arka kapağında ‘Osman Pamukoğlu’ndan Destansı bir Roman’ yazıyor. Bu bir roman değil. Bu bizim gerçeğimiz. Bu, insanlığın gerçeği. Bu kitap asker ailelerinin gerçeği. Karların içinde, naaşına Türk Bayrağı örtülen evlatların gerçeği. tüm çıplaklığıyla benim askerimin gerçeği.
Hep uzun uzun yazarım yorumları. Ancak bu kitap yorum kaldırmayacak bir kitap sevgili ol-kurlar. Hayat dersi veren öyle çok cümlesi var ki, yazmaya başlasam sonu gelmeyecek gibi geliyor. Ama en başta yazdığım tek alıntı, hepsine bedel.
Ben bir gece daha uyuyabileyim diye kaç asker bedel ödüyor? Ve bahsettiğim kısa dönemler ya da bedelliler değil. Orduevinde garsonluk yapıp; 1-3 nöbetini ballandıra ballandıra anlatanlar değil. Canını, kanını, aşkını, ömrünü vatana adamış askerler.
Kitapta Burak adında bir asker vardı. Herkes yağmurdan kaçarken, parmak uçlarına kadar sırılsıklam yürüyordu yağmurda. Cehhenemdere’yi yaşamış, şehit vermiş bir asker. Evet, terhis olmuş ama acaba eskisi gibi olabilmiş mi?
Ne yazık ki onlar unutulanlar. Bugün konuşulup yarın unutulanlar. Aklınızda kaç şehidin ismi var? akşam haberlerinde gördüğünüz şehit haberlerinin yerini, yarım saat sonra pembe, mor, yeşil diziler alıyor. Ama o şehit; biz o dizileri izleyebilelim diye canını veriyor. Allah hepsinin yardımcısı olsun.
Osman Pamukoğlu, yaşadığı olayları anlatmış hikaye tadında. Ama dibine kadar gerçek, dibine kadar acı. Türk Ordusu’nu anlamak için, gerçeği görmek için okuyun bu kitabı. Biz uyurken neler olduğunu; kimlerin ne bedeller ödediğini anlamak için okuyun lütfen.
İnkilap Yayınları; 232 sayfadan oluşmuş. Dili akıcı, yaşananlar gerçek.
Yazan: Hande Ece Gedik
Cehennemdere Kanyonu Kitap Özeti
“Buzkıran “ve “Balaban “ isimli iki koldan oluşan Afat isimli müfreze, komutan hariç 20 kişilik bir savaşçı örgüttü. Liderleri yüzbaşı olan ekip, bir komando üsteğmeni, bir komando teğmeni , iki komando asteğmeni, iki komando astsubayı, iki komando uzman çavuşu, iki komando uzman onbaşısı ile yedi komando erden meydana gelmektedir. Hepsi 30 yaşın altında askerlerdi. Rütbeliler tecrübeli, erler ise tamamı bölgeye gönüllü olarak gelen askerlerdi. Zorlu, haşin ve kasvetli bir gecede gizlendikleri mağaradan çıkarak vadi tabanına gelip yerleştiler. Bir terör örgütü grubunun oradan geçmelerini beklemekteydiler. Balabanlar kolunun komutanı Teğmen Aykut’tu. Üsteğmen Metin ise, Buzkıranlar kolunun komutanıydı. Her kolda onar savaşçı vardı ve her komutan kendi kolundan sorumluydu. Bulundukları bölge ise, Cilo Dağından Sat Dağları’na uzanan bölgededir. Aralık ve Mart ayları arasında bölgede ısı ortalama -10 derecedir. Kar kalınlığı 134 ila 206 santimetredir. Balabanlar kolundan Komando Er Hasan ile Komando Er Burak birlikte aynı avcı çadırında dinlenmektelerken Hasan bir şiir yazar ve onu okumak ister. Mezarımın toprağı kuruyunca beni unutma ana diye devam eden bir şiir. Burak ,şiiri dinler ve uzun süre susar. Boğazına bir şeyler düğümlenir. Cilo Dağları’nın eteklerinde şehirden çok uzakta bir ağıl kulübesi görürler. Düşmanlar oraya saklanmışlardı. Güneyden ve kuzeyden yarım iki yay şeklinde askerler ağılı kuşatmıştı. Sabah erkenden basacaklardı. Üsteğmen ısrarla, teslim olun çağrısında bulunuyordu. Düşmanlardan biri ben “Reşkoyum biz Kürdistan gerillalarıyız .Sömürge ordusunu topraklarımızdan atacağız “dedi. Teslim olmayınca yaylım ateşi başladı. Alevler içinde yanmaya devam eden kulübenin tavanı bir süre sonra çöktü. Bölgeyi koyu bir duman, sis ve koku kapladı. Müfreze toplandı ve kullandıkları patikadan yeniden yürüyüşe başladılar. Cehennemdere Kanyonuna gelince burada yağmur bastırılınca tüm askerlerin gerisinde kalan Burak asker orada şehit düşer. Askerlerimizin hangi zorluklar altında vatanımızı koruduğunu bizlere o kadar güzel anlatmakta ki kitap mutlaka okumalısınız.
Değerlendirme
Osman PAMUKOĞLU tarafından yazılan bu romanın ana konusu vatan aşkıyla yanıp tutuşan yirmi bir askerin PKK terör örgütüyle olan mücadelesini anlatmaktadır. Özellikle Cilo Dağından tutun da Han Yaylası’na oradan Cehennemdere Kanyonu’na uzanan derin bir öyküdür. Kitapta sadece Türk askerinin zor şartlar altındaki yiğitliklerinden bahsedilmiyor. Türkiye devletini görmezden gelenlere, güçlü mesajlar vermektedir. Türk askerinin korkusunu acılarını kısacası duygularını da bizlere aktarılmaktadır. Bu vatanı koruyan Mehmetçiklerin hakkı ödenmez. Onlara çok şey borçluyuz. Şehitlerimize ve şu anda görev yapmakta olan tüm askerlerimize sonsuz teşekkürlerimi borç bilirim. Milli bilincimizi aşılamak adına mutlaka okunması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim.