Bozkırkurdu

Bozkırkurdu - Hermann Hesse

Puan Tablosu

YazarOkur'lar (5.7)	Editör (8)
Kitapevi (8)	Sosyal Medya

Bozkırkurdu Özet

Herman Hesses’nin 1927 yılında yayımladığı Bozkırkurdu eseri, temel anlamda toplumda yaşamanın ve yaşanılan toplumun bir parçası adeta bir dişlisi haline gelmenin ve aynı zamanda bu yaşam halinde de o toplumun oluşturduğu normlara uymanın/uymamanın belli derecede sorumluluk doğurduğu gerçeğini Harry Haller (bahsi geçen romanın başkarakteri/baş figürü) üzerinden ustaca anlatır. Kitaba ait bahsedilmesi gereken bir diğer özellik ise romanın adı. Bozkırkurdu, esasen iki kişiliği, ikilemi, iki olgu arasındaki çatışmayı, iki fenomenin diyalektiğini, çok sesliliği ve aynı zamanda bu ikilik içerisinde bir tekliği nitelendirmek için seçilmiştir. Bir yandan normal bir insana dair vasıfların resmedildiği kavramda diğer bir yandan da bu vasıfların karşıt gücü olarak olumsuzlanan nitelikler anlatılmaktadır. Antagonist bir anlatıya sahip olan kitabın da maddi temellerini ve ana motifini oluşturan aslında bu aforizmadır. Harry Haller karakterini de anlatan tek telime budur: Antagonist. İki zaman, iki kişilik, iki kültür, iki yaratık, iki düzlem…Yazarın bu tercihi romanın başkarakterinin- Harry Haller- sahip olduğu kişiliği çok iyi betimlemektedir. Dolayısıyla, yazar daha en başından okuyucuya bütünsel ve bir o kadar da derin bir yol çizmektedir. Herman Hesse’nin bu başarılı betimlemeleri sadece ana karakterin çizgisini değil aynı zamanda da karakterin ötesine geçerek ciddi bir toplum anlatısı ya da bir toplum eleştirisi yapması bakımından dikkate değer bir eserdir. Toplumun veya toplumların oluşturduğu kültürel normaların ontolojik manada bir iyi ya da kötü anlatısına sahip olabileceği gibi genellikle bu ikisinin karmaşası şeklinde vücut bulmaktadır. Kitap aynı zamanda ve dolayısıyla da modernizm eleştirisi de yapmaktadır. Modernizmin insanlara dayattığı homojenliği, tek bir gerçekliğin varlığını, standardizasyonu, bütünselliği, merkeziyetçiliği ve evrenselliği elinin tersiyle iterek bir post-modern anlatı sunmaktadır. Homojenliğin yerine heterojenliği, tek bir gerçeklik anlatısına karşı farklı yorumları (ki kitabın üç ana perspektif sunması da bu yorumlamalara önemli birer örnek teşkil etmektedir), standardizasyon yerine olabildiğince farklılaşmayı, bütünsellik yerine parçalılılığı, merkeziyetçilik yerine bireyselciliği ve evrensellik yerine de göreliliği baz alarak okuyucuya inanılmaz derecede yerinde bir pot-modern anlatı sunmaktadır. Modern insan, ne de olsa artık mutsuz bir insandır ve her yerde ve her şekilde ayrı ayrı zincire vurulmuştur. Eserin belki de belli dönemlerde belli ülkelerde yasaklanmasının ya da en azından kısıtlanmasının sebebi de taşıdığı bu ciddi eleştirel nosyon yüzündendir. John Locke’un “boş levha” olarak adlandırdığı insan beyninin doğuştan boş olduğunu ancak daha sonra zamanla ve çevresel etkilerle bu levhanın doldurulduğu iddiasını anlaşılan o ki Herman Hesse de kitabında uygulamaktadır. Ancak doldurulan şeyin de salt iyi veya kötü niteliklerden arınmasının imkânsız olduğunu da vurgulamaktadır. Kitapla ilgili başlığından daha da ilginç olan başka bir nitelik ise, Yazarın, çoğu yerde başkahramanı kendisine benzetmesi ve bu benzerliğin organik bir sonucu olarak da yazarın isim ve soy ismi ile ana karakterin isim ve soy isminin baş harflerinin aynı olması bu kanıyı doğrular bir nitelik taşımaktadır.

Eserin okuyucuda bıraktığı son tat da oldukça yerindedir. Kafası karışmış, bildiklerini sorgulamaya başlamış ve belki de gerçeklik ile gerçek olmayanın ayrımını muğlaklaştırmış okuyucular yaratmaktadır. Son kertede, toplumsal ve insani vasıflara farklı bir pencere açan roman ve romanın yazarı Herman Hesse, en azından bir farklındalık oluşturması açısından okunmaya değerdir. Özgün, akıcı ve kurgusal anlatımın zirvelerini gördüğü kitap, her okunduğunda farklı bir yol haritasını çizmektedir.

Bozkırkurdu Soruları ve Cevapları

Bozkırkurdu Yorumları