"Yoksullar, kaprisli olurlar; tabiat böyle istiyor. Yoksul adam kuşkuludur. Dünyayı bile kendine has bir şekilde görür; her yolcuya göz ucuyla bakar; etrafına endişeli bakışlar dolaştırır ve he kendisinden bahsedildiği, acıklı dış görünüşünün eleştirildiği zannıyla her söze kulak kabartır ve herkes bilir ki yoksul adam bir paçavradan beterdir."

Eser kahramanlarından bir memur olan Makar Diyevuşkin'in hayatı zaman zaman yazarın hayatıyla örtüşüyor. Pansiyon gibi izbe bir yerde yaşayan ve oradaki insanların da hayatlarından çarpıcı sahneler sunan Makar Diyevuşkin'in kendisi de, mektuplaştığı akrabası Varvara da bu insanlar gibi sefalet içindedir ve çabaladıkça her şey daha da kötüye gitmektedir.